Weser (D)
Weser (D) |
|
| Home | DagBoek | Foto's | Foto's on Map | Kaart | Route | Klimaat |
|
De spreuk
Hoe beter je jezelf en je gevoelens begrijpt, des te meer ga je houden van 'dat wat is'. Baruch Spinoza Het is niet jouw taak om mij te begrijpen, Dat is mijn taak. Byron Katie
Mooi om te fietsen. Veel zon. Wind in de rug. Landschap; misschien al te vaak gezien.
Ik kan best een schaamteloos mens zijn. Ik eet niet vaak brood, in hotels wel, en dan wil ik er behoorlijk beleg op. Vier vijf plakken kaas op één boterham vind ik dan normaal. Vanmorgen, ik ben de enige gast in het hotel, staat er een compleet ontbijtbuffet voor me klaar. Niet zo heel veel natuurlijk, maar wel alles. Tja, om dan de complete kaasvoorraad op mijn bord te scheppen? Ik doe het toch. Er ligt één gekookt eitje. Mevrouw ziet mjj kijken. Wilt u misschien spiegeleier? Ja graag (gebakken ei kennen ze niet) Even later ook nog twee spiegeleier op mijn tafel. Ontbijt is goed in Duitsland. Heb trouwens heel goed gegeten overal. De verkeersborden "Straßen Schäden" zijn de meest voorkomende, die ik in deze weken in Duitsland gezien heb. Het lijkt er op dat het onderhoud van de wegen bestaat uit het plaatsen van dergelijke bordjes. Gemakkelijke, goedkoop, en geen verantwoordelijkheid bij ongevallen, de mens heeft het bord kunnen lezen.
Baumschule. Rododendrons, honderden, jammer net de prachtige volle bloei achter zich. En vele andere boomkwekerijen, vanochtend. Maar 't mooist vind ik nog steeds het Duitse woord voor kwekerij: Baumschule (boom school).
Oude mannen plassen veel. Ik, de laatste paar dagen wel heel erg veel. Blaasontsteking? In Varel loop ik een apotheek binnen, waar de apotheker mij verteld dat de huisarts, hiernaast, in de namiddag weer met het spreekuur begint. Om half vier ben ik dus daar met een beetje plas. Omdat je buitenlander bent moeten er diverse formulieren worden ingevuld. Okay. Maar dan. In Nederland kijkt de assistente even of er wel of geen ontsteking aanwezig is. Wel, dan schrijft ze zelf een recept uit. . In Duitsland verteld meneer de dokter mij, na een uur in de wachtkamer, dat er wat extra rode bloedlichaampjes in de urine gevonden zijn, maar dat dat voor een fietser heel normaal is. EN dus geen blaasontsteking. Fijn. Vandaag het einde van 'mijn' fietstocht langs de Weser bereikt. Formeel steekt de route over naar Bremerhaven, en gaat dan nog een aantal kilometers langs de kust verder. Geen zin in. Niet echt mooi hier. Veel industrie, kale polder weilanden. Het eten smaakt nog steeds fantastisch hier in't Duitse. Vanavond een beetje vreemde combinatie. Mozzarella Caprese en een gebakken scholletje. Hier in het noorden de schol met gebraden spekjes. Nieuw voor mij, maar top. For old times' sake; een Ramazzotti na. En omdat (?) ik mevrouw een fooi geeft, nog een kleintje na "Auf ein bein kann man nicht stehen", zo zegt ze.
Montag Ruhe tag. Shit. Mooi hotel. Mooi restaurant. Mooi terras. Maar op maandag gesloten. Jammer. Dorpje verderop heeft een Döner, ook (bijna) echt Duits. EN ze bezorgen. Top. Heb zojuist besteld. Volgens Google is het maar 3,3 kilometer. Maar als ik klaar ben met fietsen, dan ben ik ook echt klaar. Geen zin meer in om er zelf heen te gaan.. Het eten komt op de aangegeven tijd, en smaakt, ja... smaakt zoals verwacht van een afhaal-ding. De Weser loopt ook door Bremen. Die paar honderd meter op de kade promenade, met fake pannenkoek-piraten-schepen, gaat ook nog wel. Maar voor en na Bremen erg saai en veel industrie. Wel weer even echt dicht langs de rivier, dat is leuk, maar met industrie, zonder groene natuur, toch even anders, veel minder mooi. Kort gezegd, hoe breder de rivier, hoe minder interessant qua omgeving, mijn idee.
Mevrouw is onvermurvbaar. Het ontbijt op zondag is om kwart voor negen. Erg laat. Ik denk er nog even over na, na het diner zal ik het u vertellen. Dan toch maar laat ontbijt. Haast heb ik niet. Maar vroeg op de fiets vind ik altijd wel fijn. Een lange afstand, 95 kilometer vandaag. En als het stuk wat ik gisteren minder gefietst heb, er vandaag bij komt; meer dan 100. Rond acht uur haal ik mijn fiets uit de molen, en hang alvast de tassen eraan. Kan ik direct na het ontbijt opstappen. Roept mevrouw dat het ontbijt (al) klaar staat. Top. Ook twee andere fietsers zijn aangenaam verrast door dit vervroegde ontbijt. Uitgebreid, voldoende, maar op maat. In de grotere hotels bijna altijd ontbijtbuffet, in de kleinere, kan ook bijna niet anders, per persoon. Veel vlees op de heerlijke verse broodjes wordt er aangeboden. Vraag meestal of ik nog wat extra kaas mag in plaats van de vleeswaren. Als er ontbijtbuffet is, neem ik vaak een paar extra gekookte eitjes mee voor onderweg. Zoniet; de bakkers, onderweg, hebben, ook op zondag, heerlijk vers belegde broodjes. Zelfs de tankstations, verse. De rivier de Weser zie ik vandaag niet veel. Fietspaden genoeg, maar niet direct langs de rivier. Weilanden, akkers, bosjes, leuke dorpjes. Granen, gras en groen. Een paar keer steek ik de Weser over. Er zijn bruggen genoeg. Er naast diverse veerpontjes. Omdat er genoeg bruggen zijn, zijn de pontjes meestal klein. EN, zoals het Duitsland betaamd, tijdens de lunch varen we niet. Van 12 tot 13 uur even geen oversteek. De WeserFahrradWeg neemt eenmaal een veerpont. Ik verwacht er rond twaalven te zijn. Geen zin om snel te fietsen er op tijd te zijn. Dus steek ik op de brug, voorafgaand aan het veer, maar even niet over. Ik bepaal liever zelf wanneer ik pauze neem.
Wat heerlijk. De zon schijnt, 8 uur zit ik op de fiets. Mevrouw kan niet eerder dan 7:30 uur het ontbijt klaar hebben. Ook goed. De psychologie van de zonneschijn werkt uitstekend bij mij. Geen graad warmer dat gisterochtend, maar voel me stukken beter. Toch maar even, voor het eerst, de lange broek aangetrokken. Gisteren was ik afgepeigerd van de kou en had jammer genoeg geen energie meer over om het mooie dorpje Hamelen verder te onderzoeken Weer even alleen op de wereld zo vroeg. Nou ja vroeg 8 uur. Toch, midden op het weggetje, recht voor mij. Een hert. Zie je wel vaker. Deze keer met een jong, nog een echte bambi, met spikkektjes op de rug. Moeder duikt snel het bos weer in. Bambi, nog niet zo snel op haar voetjes, huppelt er achteraan. Het gras aan de andere kant van het hek is altijd groener. Zo ziet ook de wereld van het kleine schaap eruit. Eenmaal zijn kop door het hek gestoken blijft hij steken. Bloed op zijn kop, hij is schijnbaar al een tijdje bezig zich los te wringen. Bloed aan mijn handen, lukt mij ook niet hem los te krijgen. Ik fiets even door naar de volgende boerderij. Mevrouw kent de eigenaar van de schapen en zal hem een belletje geven. Om 14 uur ben ik op de plaats van bestemming. Volgens de teller een paar kilometer eerder dan volgens planning, die meestal al wel, tot op de kilometer klopt. Vreemd. Ook te vroeg, als ik al een tijdje buiten zit te wachten, komt een niet echt vriendelijk zeggen dat ze nog niet klaar zijn, en ik dus nog even wachten moet. Inchecktijd is ook pas om 3 uur. Meestal geen probleem. Nu even wel. Op de plaats waar ik denk dat de kamers zijn hoor ik emmers en andere poetsgeluiden.. Half uur later heb ik een heel leuke kamer, met uitzicht op de molen. Het Gasthuis en de molen. Dat is alles in de wijde omtrek, alleen akkerlanden. De mevrouw is inmiddels een stuk vriendelijker. Zo te zien doet ze alles in d'r eentje.
'Alleen op de wereld' is voorbij. Langs de Weser, op de mooie fietspaden, druk, veel mensen, ook met bagage, onderweg, in beide richtingen. Gelukkig hebben ze rekening gehouden met deze aanloop, de paden zijn fijn breed. Vandaag over tachtig kilometer, zo'n veertig meter afgedaald. Dat zet geen zoden aan de dijk. Stroomafwaarts fietsen was ook niet mijn reden dit rondje linksom te fietsen. Volgens de gemiddelden zou de wind in deze tijd van het jaar, in dit deel van de wereld, overwegend zuidwest zijn. Nou even niet. Noord Oosten is die dus. De Zuid Westen wind, tweederde van de rit in de rug. Dat is de reden. Nee dus. Nog zoiets van het 'behoudende' Duitsland. Er staan nog overal in de natuur bij de bankjes, vuilnisbakken. Heb je het niet gemerkt, in Nederland zijn ze bijna overal verdwenen. Niet dat zo'n bakje nou zo duur is. Maar het regelmatig legen vinden de meeste gemeenten, geen investering in de burger meer waard. Jammer. De 'schilderijen' op de foto zijn een alternatief voor een blik op de blinde muur vanuit mijj hotelkamer. En zegt mevrouw, naast het bed heeft u een schakelaar waarmee de vensters te verlichten zijn. Wat heb ik weer een geluk met zo'n kamer.
Wat ook heel fijn is in het ietwat 'behoudende' Duitsland, zijn de bakkers. Bijna in elke (klein) dorpje bestaat er nog steeds eentje. Belegde broodjes, nee die verkopen we niet, maar ik kan er wel eentje voor u maken. Wat lief. Wel cash geld meenemen, pinnen onder de vijf euro of überhaupt pinnen is heel vaak niet mogelijk. Waarom is pinnen in Duitsland eigenlijk zo duur voor de ondernemer? Bij tankstations mag dan wel weer onder de vijf euro gepind worden. Wist je dat je de lege statiegeld flesjes ook in het tankstation weer kunt inleveren. Ik gooide ze meestal weg, omdat ik al dat lege spul onderweg toch niet allemaal kan meenemen. Kan dit eigenlijk in Nederland ook? Het is koud vandaag. Nog steeds de frisse noorden / noordoosten wind. Brrr. De elektriek fietsers, dik ingepakt met sjaal en handschoenen. Als de zon zich even laat zien, doet die direct pijn op mijn bol. Maar veel zie ik haar niet. Dacht ik, eenmaal langs de rivier de Weser, heerlijk rustig naar beneden stroomafwaarts te kunnen fietsen. Stroomafwaarts klopt. Maar niet zonder klimmetjes. Niet echt lang maar zeer venijnige. Paar keer moet ik afstappen. Vijfentwintig procent zegt het bordje. Het fietspad loopt niet altijd dicht langs de rivier. Waar het niet kan, gaat het weggetje rechts steil hoog het rivierdal uit.
Oeps. Dat valt tegen, opstaan. De laatste klim gistermiddag heeft best wel een aanslag op mijn lichaam gepleegd. Stijf en stram hijs ik me uit mijn bed. Voor het opstaan neem ik ruimschoots de tijd. Genoeg om tussendoor nog even weer te gaan liggen. Een paracetamolletje of twee, wat extra magnesium, een warme douche, mediteren en langzaam wordt ook mijn lichaam weer wakker. Mooie route de afgelopen dagen. Elke Duitse deelstaat heeft haar eigen fiets-routeplanner. Heel veel over het platteland-weggetjes of fietspaden langs riviertjes. Wat ook mee werkt, is dat op het platteland alle autoverkeer wat er niets te zoeken heeft verboden is. Heel vaak 'alleen op de wereld'. Als het mij niet meer gelukt, sleept u mij dan omhoog naar de kamer? Het floept me er zo uit Gelukkig wordt het goed ontvangen. Eten is heerlijk hier. Carparcio. Forel. Desert variatie van het huis. Daarbij twee witte wijn en twee water. EN daarna een grappa. Die grappa hoort bij mijn geschiedenis. Later bied ik mijn verontschuldigen aan voor, de omhoog slepen grap. Je weet het maar nooit dezer dagen. Mevrouw begint, heel vetrouwelijk, over een gast te vertellen, die wel degelijk bijbedoelingen had. Pffft
Dat Duitsland in veel gevallen niet zo heel snel automatiseerd is niet altijd fijn, cash-betalen is nog heel gewoon, soms is pin in 't geheel niet mogelijk. Maar de nog steeds vele bemenste tankstations, met winkel, ideaal, voor eten en drinken onderweg. Snel even naar binnen en weer naar buiten terwijl de fiets buiten in het zicht staat te wachten. Een supermarkt zal ongetwijfeld wat goedkoper zijn, maar dan staat het stalen ros zolang uit het zicht buiten. Wat dan niet weer zo leuk is, zijn de ruhe tage. Bijna elk café en restaurants heeft één doordeweekse dag, een rustdag, gesloten restaurant. Soms het gehele hotel. Vandaag het mijne ook. Jammer bij aankomst had ik met al verheugd op het mooie terras achter, niet dus. Even een kilometer teruglopen naar het dorpje. De Italiaanse keuken ken ik, die is in Italië voor 98 procent uitstekend. De Italiaan eet veel buiten de deur, als een restaurant niet goed is, komt hij / zij niet meer teug. Dus, buiten toeristen gebieden, blijven alleen de goede open. Maar ook hier in Duitsland smaakt de Vitello tonato en risotto heerlijk Top. Toch jammer, in het algemeen is het eten in Duitse restaurants heerlijk. Ze noemen het vaak gut burgerliche küche. Veel zelf gemaakt. In Nederland worden de cafés en verschillende restaurants vaak door HANOS voorzien van het eetbare. Niets mis mee, maar zorgt wel voor een soort eenheids-smaak door het hele land.
Direct na Alstätte begint het landschap te heuvelen. Niet echt steil, is goed te doen. Het is koud. Met zon, maar noord / noordoosten wind, wat het in de ochtend behoorlijk koud houd, de rest van de dag blijft ondanks de uitbundige zon frisjes. Morgen temperatuur nog iets minder, daarna weer warmer. De E-bikende Duitser wordt het nog gemakkelijker gemaakt, in de stadjes staan vaak (zo te zien) kostenloze oplaadpalen. Ook voor de Duitser, op een bankje zittend, te genieten van de omgeving, plotseling onwel wordend, hoeft zich maar om te draaien, 112 bellen en het nummer van de bank door te geven. Wat een fantastische gerustgestelling. Kom ik het hotel binnenlopen, ik zeg niets ; ah u bent onze gast. ? Ben ik de enige hotelgast? Bij het avondeten zijn de meeste tafels gereserveerd. Oeps. Maar. Nummer 32 is voor "unsere gast".
Na Deventer de rest van de fietstocht vandaag op, voor mij, nog niet bereden wegen. En dat is best bijzonder als je vaak van huis uit de vele richtingen van Nederland verkend. De routeplanner van de Fietsersbond heeft me (weer) aangenaam verrast. Tja, wat moet je nog meer schrijven na een ritje in het Nederlandse? De natuur is prachtig. Punt. Toch. De fris fruitige lentekleuren van de bladeren is alweer in het zomerse overgegaan DIE paar weken, voor deze, van het jaar zijn voor mij de mooiste. De nog steeds niet al te dunne Duitsers komen en gaan bij het mooie terras van hotel Franke. E-bikes natuurlijk. Zijn er nog gewone? Ze drinken hun biertje en wijntje. En verwonderen zich, denk, ik dat ze na al die 'inspanning' nog geen gram lichter geworden zijn. Hotel Franke overigens vast in Nederlandse handen. Onvervalst Tukkers dialect klinkt uit de uiterst vriendelijk meneers mond. Hoe hij het ziet weet ik niet, maar we beginnen direct in het Nederlands te converseren. Mijn en zijn dialect verschillen niet zoveel.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.JPG "Am Großen Weserbogen Bad Oeynhausen Germany
(Klik om te vergroten)")
.JPG "Am Großen Weserbogen Bad Oeynhausen Germany
(Klik om te vergroten)")
.JPG "(Klik om te vergroten)")
.JPG "Sperriesgrund Solling Germany
(Klik om te vergroten)")
