Amerika
flag
Home DagBoek Foto's Kaart Route Klimaat

 
Nederland
Amerika
Datum / Tijd
Het Weer KNMI Het weer in Amerika
Oppervlakte 41.528 km² 9.631.420 km²
Aantal inwoners 17,0 miljoen 308 miljoen
Aantal inwoners per km² 394 31,8
Hoofdstad Amsterdam Washington D.C.
Aantal inwoners 790.000 580.000

Beetje veel vocht op de lensWeet nog steeds niet wat voor bloemen dit zijnen het wordt niet beterEen gat in een boom, met een fietsKan er niet genoeg van krijgen


Reisverslag van een solo fietstocht langs de westkust van Amerika.

Ongeveer 3000 kilometer wil ik proberen te fietsen. Van Vancouver in Canada, naar Amerika, door de staten Washington, Oregon en California, naar de grens met Mexico.

De Pacific Coast Bicycle Route.


De spreuk

For what is a man, what has he got
if not himself, then he has not
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels

Uit 'I did it My Way'




Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

1. Woensdag 11 April 2012 Vancouver

My Plane

Amsterdam Vancouver KL 0681 13:00 - 13:40 uur (7.731 km) 09:40 uur


De zwerver die van de lift op het Apeldoornse treinstation zijn bed heeft gemaakt, moet ik helaas wreed uit zijn slaap halen. Je zou denken dat hij geïrriteerd zal ontwaken. Neen hoor, ik krijg een stortvloed van verontschuldigingen over me heen. En. Koud hè!
Ik neem de eerste trein, veel te vroeg. Om midden in een drukke spits met een fiets in de trein te reizen, heb ik geen zin in. Is trouwens (officieel) ook niet toegestaan.

U heeft geluk meneer, er zijn net weer nieuwe (fiets)dozen binnengekomen. Gisteren hadden wij u niet kunnen helpen. De mensen bij de KLM afwijkende bagage zijn steeds vriendelijk en behulpzaam. Maar zegt ie, in de kelder kun je ook dozen kopen, zijn wel vijf euro duurder.

Ik begin er al aardig handig in te worden. Fiets in de doos, beide fietstassen in een grote zak; naast de fiets is er maar één stuk bagage toegestaan.
Als de rijen voor het inchecken niet te lang zijn, is alles ruim binnen het uur gepiept.
Over het laten leeglopen van de banden wordt al een tijdje niet meer gesproken, zouden ze het dan toch geleerd hebben?

Zo'n economy comfortstoel is wel duur, maar is zijn geld, door de aangenaam riante beenruimte, meer dan waard. Als dan ook nog de stoel naast mij leeg blijft, zit ik helemaal als een koning.
Onder en later over een zonnige wolkenhemel richting Noordzee. Over rode, gele, witte, paarse tulpenvelden. Een heerlijk gezicht, jammergenoeg is dat kleurige deel maar een kort stukkie.

Netjes op tijd landen we op een nat en koud, 11 graden zegt de piloot, vliegveld van Vancouver. Lekker geslapen, verder alleen een beetje ontspannen suf lui uit het raampje zitten kijken. Vreemd landschap dat Groenland en het noorden van Canada. Ziet eruit als bevroren toendra's, maar dat kan ik van tien kilometer hoogte niet goed zien.
Om 13:00 uur opgestegen in Amsterdam, om 13:30 landen in Vancouver.
Bij de douane krijg ik nog even een extra scan en ondervraging van de overigens zeer vriendelijke en beleefde beambten. Geen probleem, ze wensen me een fijne en veilige fietstocht.
Rondom het vliegveld staan tientallen hotels, die op halfuur basis gratis busjes tussen airport en hotel laten rijden. Vreemd kijkt hij wel, maar toch help de chauffeur de grote fietsdoos de relatief kleine bus in. Kwartiertje in het busje, fiets en bagage op de kamer en nu een lekker pilsje. Lekker warm hier, overal brandt de kachel.... Maar voor het buiten fietsen nog geen goed voorteken.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions

2. Donderdag 12 April 2012 Vancouver

Richmond, Vancouver, CanadaEn nog een keer

Oeps. Ik wil de fietsdoos en ander pakmateriaal wat ik onderweg niet nodig heb per post naar de eindbestemming sturen; Vijfhonderd euro met de Canadese Post.
Het postkantoor is vlakbij het hotel, ik loop er even heen. Dat kan ik u zo niet vertellen kom maar terug met het pakje.
Ik weer terug naar het hotel, pak de spullen in, en opnieuw naar het postkantoor. Wordt gewogen en gemeten. Het pakje weegt maar vijf kilo; alles boven één kilo kost 500 euro zegt de vriendelijke mevrouw. Oeps dan maar niet.

In het hotel vraag ik of ze UPS willen vragen wat dit zelfde pakketje bij hun kost. Vierhonderd euro. Dan weg ermee, koop ik in San Diego wel nieuw spul.

Ondertussen heb ik de omgeving even kunnen aanschouwen. Niet veel soeps. Huizen, veel hotels, restaurants, paar winkels en een grote (snel)wegen doorkruisen het geheel. Wat wil ik hier, NOG een extra dag? Had gedacht dat ik van de jetlag een beetje veel moe zou zijn, maar ik voel me redelijk fit.
Een beetje citytour in Vancouver kost 185 euro, dat is me rijkelijk te veel.

Wat nu? Ik ga proberen de reservering van drie naar twee nachten om te zetten. Dan kan ik morgen al gaan fietsen!
Het hotel heeft er geen probleem mee. Maar ik heb in Nederland geboekt en betaald, dus om mijn geld terug te krijgen moet ik eerst toestemming van hotels.com hebben. Na diverse telefoontjes, gelukkig via de telefoon van het hotel, krijg ik toestemming om mijn reservering te wijzigen en ook het geld terug, maar dan moet ik na het uitchecken wel weer even met hotels.com bellen. Wat een heisa, toch heel blij dat het gelukt is.

De fiets heeft de reis goed overleefd. Dadelijk even een proefritje.

Fiets doet het goed, ik doe het goed. Het is weer droog geworden, GPS geeft 16 graden aan, lekker fietsweertje. De natuur is hier ongeveer net zo ver als bij ons. Vancouver ligt iets zuidelijker dan Amsterdam, maar heeft waarschijnlijk niet zulke warme weken als bij ons gehad.

Veel verkeer, veel dubbelbaans wegen. Toch fijn, ze rijden rustig en bedaard.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

3. Vrijdag 13 April 2012Vancouver - Anacortes 151 km

Om op de Highway te komenHoutvlotten in de rivier bij VancouverDoorkijkje naar de baaiDon't know whereSunset in Anacortes

Shit. Fuck. Stervenskoud. Stervensdruk. Als het zo blijft schop ik de fiets de oceaan in.

Canada alleen woonwijken, industrieterreinen, af en toe een bosje en een weiland, en heel, heel veel snelwegen, waar het fietspad dan pal naast ligt. Wel indrukwekkend als je zo een grote rivier oversteekt, toch dat donderende autogeraas is iets anders dan wat ik onder leuk fietsen versta. En vandaag fiets ik vaak vlak zo'n joekel drukke highway.

Bij de Amerikaanse douane fiets ik gewoon met de auto's mee. Als ik vooraan sta kijkt de douanemeneer me heel vreemd aan. Wat doet u hier? Domme vraag natuurlijk, maar dat zeg je niet tegen de douane. Dus ik vertel de meneer heel vriendelijk dat ik graag Amerika in wil. Daar om de hoek, in het kantoor moet u zich melden, zegt hij ietwat nors.
Oeps. De ruimte staat vol, bijna allemaal chineesachtige mensen, dat kan lang duren. Valt echter mee. Wel wil de meneer weten waar ik naar toe ga. Tja dat is moeilijk te zeggen. Schrijf dan je eindbestemming San Diego maar op.
Maken velen in Nederland zich druk om het afgeven van één vingerafdruk, hier worden netjes alle tien vingers in het computersysteem opgenomen, daarnaast wordt ook nog even een foto van je gezicht gemaakt. Zelf ben ik ook een tegenstander van een dergelijke registratie, maar tja dat had ik me eerder moeten bedenken. Hier een dergelijke discussie aan te gaan is uitermate dom, en 100% nutteloos.
Nog even zes dollar betalen en binnen een kwartier sta ik weer buiten.

Gelukkig is Amerika landschappelijker een stuk mooier. Begin lente. Ook hier volop tulpen, narcissen en vol bloeiende bloemsems op diverse soorten bomen.
Nog weer even een klotestuk langs een highway, maar na Bellingham een prachtig stuk naast de kust. Wel veel pittig klimmen, maar echt steil is het niet. Heb me voorgenomen om NA Bellingham een hotel te zoeken. Eerste vol, tweede idem dito, derde, een joekel, ook vol. En zoveel hotels staan er nu ook weer niet.
Ik hoor net dat het tulipfestival begonnen is. Shit kom ik uit HET tulpenland, en hier weer er middenin, hoewel ze vanwege de kou nog niet volop bloeien. De meneer beweert zelfs dat hier 75% van de Nederlandse tulpen gekweekt worden. Ja ja zal wel, die Amerikanen kunnen weer ALLES beter. Hi Hi.

Bekaf, uitgeput vind ik na 150 kilometer een slaapplaats. Shit dat is niet de bedoeling van een eerste fietsdag. Nu lekker achter een Budweiser, in een leuk rustig restaurant is alles snel weer vergeten.
Enne ... na de ochtendkou, brrr vijf graden, en daarna koude mist, breekt tegen twaalven een lekker zonnetje door. Veel wind in de rug, dan is het weer lekker fietsen.

Toch een beetje overmoedig; gisteren, te zeggen dat ik me fit voel, was ook wel zo, in de morgen, maar als het vijf uur is, bij jullie dus twee uur in de nacht, kukel ik bijna om. Wakker blijven Wim. Was vergeten dat ik in het vliegtuig veel geslapen heb. Tis niet echt verstandig maar duik de bar in, paar pilsjes wat eten en dan, maakt niet hoe laat het dan is, NAAR BED.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

4. Zaterdag 14 April 2012Anacortes - Silverdale 121 km

Lekker fris in de ochtendPrachtige vergezichtenNiet de mooiste, maar het is er een.Hier is het effies vlakVilla's aan de baai

Voor de 8:45 Ferry naar Port Townsend ben ik een half uur te laat. Voor de 10:15 dus rijkelijk vroeg.
Lekker een grote bak thee en een kleine panini. Als je vraagt hebben ze wel kleine porties; de normale Amerikaanse afmetingen van welke bestelling dan ook zijn, voor mij, onmenselijk groot. Hoewel de corpulentie hier wel meevalt.
Het 'kopje' thee is trouwens wel een halve liter, maar heb zelf om een grote gevraagd.

De fiets hoeft nog niet de oceaan in. Het landschap is zwaar heuvelachtig maar heel mooi. Prachtige heldere meren. Op de achtergrond overweldigend mooie besneeuwde bergtoppen.

Op de Ferry raak ik aan de praat met een paar mannen. Ook zij vertellen dat 80% van de tulpenbollen van hier naar Nederland gaan, en van ons uit weer over de gehele wereld worden gedistribueerd. Zou het dat toch waar zijn?
Omdat de mannen vertellen dat de eerste 100 mijl volkomen vlak is, laat ik de eerste hotels voor wat ze zijn en fiets verder. Shit Fuck, de eerste kilometer is vlak, dan begint het weer. Niet hoog, niet erg steil, maar wel erg vaak op en neer. Killing voor mijn knieën. Mijn rechterknie heb ik al overbelast denk ik.
Vertrouw als fietser nooit een autorijder, hij/zij heeft totaal geen weet van kleine steile heuvels. Beetje gas, terugschakelen misschien, en tis al voorbij, zo gemakkelijk gaat het op de fiets echter niet.

En tja dan staan de volgende hotels 60 kilometer en een paar honderd heuvels verder.
Het landschap is mooi. Prachtige baaien, ontelbare zeer mooie grote en kleine villa's, tegen de heuvels, er om heen. Maar geen enkel hotel of bed & breakfest. Ook weinig restaurants. De Amerikaan hier is totaal selfsupporting.

In Silverdale zijn weer genoeg hotels. Goedkoop zijn ze niet. Voorlopig kijk ik maar even niet op mijn bankrekening.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

5. Zondag 15 April 2012Silverdale - Shelton 69 km

Bijna allemaal houten huisjesEn ze staan overalNew on oldJust one of the many lakesSoms even echt stil op de 3

Om twaalf uur heb ik er meer dan genoeg van. Om acht uur trouwens ook al. Mijn knieën jammeren bij die kleine venijnige steile heuveltjes, vaak loop ik droevig naast mijn draadezel. Het is weer stervenskoud. Mijn kleding is warm genoeg, maar ik zweet altijd heel snel. En dan is een klef nat shirt erg koud. Kan wel een droge aan doen natuurlijk, maar dat is ook zo weer nat.

Links onder mij hoor ik de highway. Heb geen zin meer in die 'mooie' binnendoortjes. Zou ik op die weg mogen fietsen? Ik vraag een automobilist, hij haalt zijn schouders op; weet ik niet.
Dan maar de weg op. Een eindje eerder; de StatePolice. Hij laat me rustig passeren, dus zal wel goed zijn.
De highway South 3 gaat natuurlijk over de zelfde heuveltjes, maar wel een stuk soepeler. De hellingen zijn veel langer, en dus niet zo steil. Goed te doen. En bos is bos, aan een snelweg of een binnenweg. Natuur is niet zo verschillend.
Met de drukte valt het reuze mee. Het meeste lawaai komt van de wagens die over de midden-ribbel-streep rijden, om voor mij uit te wijken.

Wist je dat het verboden is meer dan vier auto's achter je op te houden. Je bent dan verplicht op een parkeerplaats te stoppen, en de achterliggers te laten passeren.
Nog een. Boetes worden verdubbeld als de overtredingen worden begaan bij wegwerkzaamheden.

Nee niet zo mijn dag vandaag. Helemaal geen zin in fietsen, maar hopen dat de dip morgen weer voorbij is.

Heb nu zo'n motel wat je veel in Amerikaanse films ziet. Gelukkig een stuk goedkoper. Gezellig is wat anders. Zit nu achter smakeloze kipnuggets, de kamer moet nog schoongemaakt worden. Als ik dan toch zo dik als een Amerikaan zou willen zijn, dan toch tenminste wel van LEKKER eten, niet van dit spul.

Wat een compliment!?
Ik moet, om een pilsje te bestellen in een restaurant, mijn ID laten zien. Ik kijk de mevrouw heel vreemd aan. Ja het MOET zegt ze.
Kan het begrijpen als ik er heel jong zou uitzien. Maar euhhh..... Ik denk dat elke county (provincie) zo haar eigen wetten heeft.
Paradise by the dashboard light. Ik bestel meatloaf.... Heb ik dat ooit gegeten?
Nou ja, zo lekker was dat nu ook weer niet. Zoals tot nu toe, bijna alle gerechten redelijk smakeloos.

Fiets op de hotelkamer, zelfs in chique hotels, is hier heel normaal. Ik denk dat ze de verantwoordelijkheid, op hun advies, de fiets buiten te laten staan, met kans op diefstal, gewoon niet aandurven.

Een fietshelm heb ik meegenomen. Nog niet op mijn hoofd gehad. Duidelijk of het verplicht is weet ik nog steeds niet. Vanmiddag werd ik, zonder helm, vriendelijk begroet door de StatePolice.
Op het Internet vond ik ook geen duidelijkheid. Er zijn statelaws, wetten van elk van de staten van Amerika, van elke staat verschillend, waarbij een enkele van de staten de helm onder zestien jaar verplicht stelt.
Dan zijn er nog de countylaws (gemeente of provincie) die wat verder gaan. Maar waar nu de ene county begint en de andere eindigt weet ik niet. Dus mijn helm hou ik maar even achterop de fiets tot ik (misschien) aangesproken word.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

6. Maandag 16 April 2012Shelton - Centralia 89 km

Cute niet?Nat maar mooiTreeWeer een paar bomen met mosOakland

De misère compleet. Koud en dikke vette regen
In het half donker fiets ik verder op de 3. Deze gaat dadelijk over in de Freeway 101, en ik heb totaal geen idee of ik daar met de fiets op mag. Mijn rechter knie doet nog steeds pijn, dus vandaag (weer) geen binnendoortjes maar relatief makkelijke Highways.
Oprit. Groot bord "Freeway Entrance". Kleiner bord eronder "Verboden voor voetgangers en lifters". Niets over fietsers, dus ik er op. Drukte valt mee. Er is een vluchtstrook van dik twee meter, die redelijk schoon is, en waar ik uiterst rechts mijn fiets berij. Niets aan de hand. Verkeerslichten zijn er niet, maar op sommige plaatsen kun je gewoon links en of rechts afslaan. Toch maar eens uitzoeken hoe dat nu precies zit met fiets en highways.

Rechtsaf de tweebaans Highway 108 op. Deze is nog rustiger maar de shoulder (vluchtstrook) is hier maar een klein half metertje. Dan voel ik mij op zo'n drukkere vierbaans Freeway toch veiliger.

Na Elma blijf ik de hoofdweg 12 volgen. Het wordt iets droger. Maar het kwaad is al geschied, onder de regenkleding ben ik doornat van het zweet. Niets aan de hand als ik door blijf fietsen; blijft het zweet wel warm. Even snel een colaatje en een snickers, weer verder. Ijskoud als ik te lang stil blijf staan.

De 12 is een heel mooie weg. Links de heuvels, rechts spoorlijn en kronkelende rivier, daar achter weilanden en bossen. Prachtig groen voorjaars landschap.
Bomen barstensvol met mos en varens, dus veel droog zullen ze het hier niet hebben. Langs de weg zijn enkele kleine dorpjes, met soms een supermarkt. De kleine restaurants zijn alle nog dicht.

Dus zonder lange pauzes ben ik al om elf uur in Centralia. Mijn knie zegt dat het genoeg is.
Bij de op- en afritten, dus niet de mooiste plaatsen, zijn de motels, met er omheen meerdere eetgelegenheden. In de centra van deze steden GEEN slaapgelegenheid.

Bij het inchecken schrik ik weer van de hoge prijs. Kan ik geen korting krijgen mevrouw? Ik wil graag zes weken in Amerika blijven, en met deze prijzen lukt me dat echt niet. Tja, soms moet je ietwat overdrijven.
Ik kan u tien dollar korting geven. Dank u wel.
Valt allemaal nog wel mee. Ik verstond 95, maar fifty nine is 59, betaal nu dus 49 dollar, voor een mooie ruime tweepersoons kamer. Snelweggeluiden gratis erbij.

Eerst maar iets eten. Burger King, Taco Palace en dergelijke hebben geen bier. Verderop een Chinees. Shit wat zijn die porties hier groot. Eten weggooien is ook totaal niet mijn stijl, maar zelfs de grote ronde Amerikanen vullen halverwege de maaltijd al hun doggybag. Eten wat over is meenemen, prima, maar elke tafel krijgt standaard te veel.
Ook ik krijg na tien (!) minuten al een doggybag op mijn tafel. De gebakken rijst gaat nog, maar de Chicken Sweet & Sour, mijn favoriet, hebben de chinesen hier al compleet veramerikaniseert, lijkt veel op burger of het meatloaf van gisteren. Neen, dat neem ik niet mee.
De maaltijd, waar ik, zeker tijdens de vakantie, een klein feest van maak, is, voor mij, ronduit smakeloos. De buien blijven komen, maar snel weer terug naar de kamer. Gelukkig hebben ze verwarming, de was droogt lekker snel.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 12 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

7. Dinsdag 17 April 2012Centralia - Clatskanie 98 km

Morning mistMorning mist IIKoud koppie IIThe Lewis & Clark bridgeEn NOG een keer

Don't do this at home!
Net 70 kilometer op de Interstate Highway 5 gefietst. Hier geen gelijkvloerse kruisingen meer, wel weer een mooi brede vluchtstrook. De StatePolice zit in de auto aan de overkant. Er gebeurt niets. Ik weet nu niet zo zeker meer of dit wel is toegestaan. Toch is er geen enkele automobilist die toetert of opmerkingen maakt. Behalve één, bij een afslag schreeuwt hij "what the fuck are you doing here".

Neen, fietsen is niet ALTIJD leuk, maar het is mijn eigen keuze.
De kou, vanochtend, maar twee graden, is nog het ergste. Dat is ook de redenen dat ik zo snel mogelijk, dus soms even een snelweg, naar het zuiden, naar de warmte wil.

Afslag 39, Longview in. Eerst een pauze. Shit, om tien uur al naar een Mc Donald of een KFC te gaan lijkt me ook niets. Dan maar een Mexicaan, die met breakfast adverteert. Dat ik alleen toast en ei wil, krijg ik niet bij haar binnen. Ik krijg hun versie van een ontbijt. Rijst, bruine bonen en een mix van ei en groenten. Smaakt zo lekker dat ik bijna alles opeet. Veel te veel dus. Het eerste uur, vooral tijdens het klimmen, blijf ik ontbijten.

Direct daarna de staatsgrens tussen Washington en Oregon over. Een kolossale, zeer indrukwekkend, zeer steile, zeer drukke smalle brug. De Lewis & Clarke Bridge over de Columbia rivier. Ben blij dat ik er over ben.

Ik bevind me nu dus in de state Oregon. Washington is ook een state, EN Washington DC de hoofdstad van Amerika. Wist ik ook pas hier.

Na de brug direct een lange klim, niet al te steil. De afdalingen, vooral omdat mijn kop nat van het zweet van het klimmen is, IJSKOUD.
Trillend van de kou, na heel lange afdaling, kom ik in Clatskanie, in de Clatskanie River Inn aan. Mevrouw vraagt of ik een kortingskaart heb, Tripple A (AAA ?) of zoiets. Neen die heb ik niet, maar krijg toch 15 dollar korting op een heel mooie kamer. Eerst een half uur met het wasgoed in een heet bad.

Denk nou niet dat je in Amerika overal met American Express creditcard kunt betalen. Velen, vooral de kleinere bedrijven, zijn faliekant tegen de AMEX kaart. Veel te duur voor ons zeggen ze. Grote omzet, grote korting is de American Expresse policy. Neem dus (ook) Master- of Visacard mee.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

8. Woensdag 18 April 2012Clatskanie - Cannon Beach 99 km

Langs de weggeen idee, langs de wegvery little drive-innMijn eerste blik op de PacificThe Blue Gull Inn

Elk nadeel hep zijn voordeel. Vanochtend weer regen, maar dan is het ook niet zo heel erg koud, dat is het voordeel.
Veel heuvels, lange heuvels, als ik heel licht rij, gaat het redelijk met mijn knie. Echter elk begin na een stop is even op de tanden bijten van pijn.

Onder de regenkleding gaat het zweten nog harder. Krijg ik vanmorgen toch zo'n vreemde associatie! Weet je nog (hoe kom ik er eigenlijk op?) als je vroeger, heel vroeger, in je broek plaste was het in het begin best lekker warm, daarna werd het koud en vies. Zo voelt het ook met het zweten tijdens het fietsen, best lekker als het zweet warm blijft, maar shit koud en vies als je stilstaat.

ZON. Tijdens een tweede ontbijtje in Astoria, toast and eggs sunny side up, nog even een stevige plensbui, maar dan breekt langzaam de zon door.

Aan de kust schieten de hotelprijzen omhoog. Tegen de 200 dollar, dat vind ik veel te duur. Four blocks north, zegt de aardige mevrouw, zijn de kamers goedkoper. Inderdaad aanbieding voor 59 dollar. Toch echt gezellig vind ik die hotels/motels niet.

Echt goed gegeten heb ik hier nog niet. Wat ze WEL lekker hebben zijn de witte wijnen. Een heerlijke Chardonnay, goede Riesling en Pinot Grigio gedronken. Vanavond (gisteren dus) weer bij een Mexicaan, niet omdat ik daar nu zo gek op ben, maar t'is het enige restaurant vlakbij.
EN het heeft gelukkig goed gesmaakt. Eindelijk....

Ik snap nu ook waarom er op elke hotelkamer een magnetron staat. Eenmaal een lunch bestellen en 's avonds heb je nog genoeg aan de tweede helft, opgewarmd.
Alles moet groot of vol. Bij de maaltijd een groot glas water, echt tot het randje gevuld. Wijn, een groot glas, barstensvol.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

9. Donderdag 19 April 2012Cannon Beach - Tillamook 68 km

Het is mistig dus een beetje onduidelijkmaar wel mooiDe tunnel IISomewhere between your heart and mineYes

Negen uur. Rockaway aan de beach. Ik duik een café in. Verrek van de kou. Temperatuur is wat hoger, wel zes graden, maar met een vette miezer en een beetje wind voelt het tienmaal kouder.
Bijna geen enkel stuk vlak, lange, heel lange en korte heuvels volgen elkaar op. Gelukkig niet zo steil.
Direct langs de kust heerlijk mooie vergezichten, al zou een zonnetje er op, dat alles nog prachtiger maken.

Ik blijf voorlopig de 101 volgen. Gisteren veel verkeer, vandaag erg rustig. Tja en dan wordt er in de boeken gewaarschuwd op de te passen voor de grote houttrucks. Dat vind ik niet zulke slimme opmerkingen, natuurlijk pas je op, hoe kun je nu meer oppassen voor een truck. Imposant zijn ze wel, met die grote dikke lekker ruikende boomstammen achterop.

Ontbijt op, was lekker, brrr de kou weer in.

Het is nog maar elf uur, ik heb er zijk genoeg van. Het blijft regenen, het blijft koud. Gelukkig nu wel redelijk vlak.
Gierend, stinkend, blazend begint de kachel de kamer te verwarmen. De stank deert me niet. Heerlijk warm is het binnen enkele minuten.
A very good morning, zeg ik tegen de meneer van het Motel. Not so good for you, antwoord hij als ik zijknat bibberend de lobby binnenstap. Ik wil graag een kamer met een kachel, okay heb ik. Eerst haalt hij even een handdoek zodat ik me ietwat kan drogen. Nog een doek erbij, voor de fiets. Wilt u koffie? Thee graag. Breng de spullen naar de kamer, en haal daarna de hete thee op. Aardige meneer van de Mar Clair Inn, in Tillamook.

Onderweg vandaag mijn eerste tunnel. Niet zo lang, goed verlicht. Maar de Amerikaan zou de Amerikaan niet zijn als hij nog beter op de veiligheid let. Voor de tunnel zit een knop, hierop moet je als fietser drukken. Waarschuwingslichten beginnen rond een groot bord te knipperen; "Pas op fietsers in de tunnel, langzaam rijden". Netjes hè?

Ook kom ik vandaag de eerste vakantiefietser tegen. Hij ziet eruit zoals ik me voel. Bibberend koud. Maar ik ga naar het zuiden, hij naar het noorden. Vriendelijk zwaaiend passeren we elkaar. Beide in deze kou geen zin in een praatje denk ik.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

10. Vrijdag 20 April 2012Tillamook - Newport 84 km (111 km)

De dag begintVol mos en varensBeetje veel vocht op de lensWeet nog steeds niet wat voor bloemen dit zijnGezellig he?

Als één ochtend is waarop ik NIET fietsen wil dan is dat nu. Shit, het het regent nog steeds, het is koud. Andere kant, nog een dag in zo'n stom motel, heb ik ook totaal geen zin in. Met de kamer(s) is niets mis mee hoor, allemaal heel schoon, netjes met alles er op en eraan.
En als ik dan weer een half uurtje op de fiets zit, gaat het ook wel weer. Later, met de regen valt het dan wel mee, het blijft miezereren, met de nattigheid niet. Het water sopt in mijn schoenen. Wel waterdichte sokken, maar het zweet loopt er langs mijn benen zo bij in.

Het is niet gek met al die regen; het dal waar ik doorfiets is prachtig helder groen. Eigenlijk fantastisch mooi, als je heel even de kou en regen wegdenkt. Bomen dik begroeid met mos en vele varens, hangend over een snelstromend rivier.
In Lincoln City even een licht ontbijt. Mijn regenkleding houd ik aan en dicht. Het warme zweet moet warm blijven, toch na een kwartiertje begin ik toch stevig af te koelen, ijskoude natte voeten. Thee op eggs en toast (met gebakken aardappelen deze keer) achter de kiezen. Afrekenen en weg. Het begint weer te regenen. Ik fiets hard om mezelf weer warm te krijgen.
Dan gebeurt waar ik mijn ergste nachtmerries schreeuwend wakker van word. Een lekke band. Shit. In de middle of nowhere, langs een drukke weg, in de regen en nog steeds verrek ik van de kou.
Die band lek is niet zo erg, maar de omstandigheden. Als ik hier in de wind en regen ga repareren raak ik helemaal onderkoeld. Ik loop maar een stukje. auto's razen voorbij, zal ik gaan liften? Niet nodig. Binnen vijf minuten stopt Keith, zelf ook een fietser, spontaan, omdat hij denkt dat ik wel wat hulp kan gebruiken.
En wat ben ik blij met die vent. Op zulke momenten; alleen, koud, regen, heb ik het dan even helemaal niet meer. We laden de fiets achter in de auto en weg. Ik breng je wel naar Newport zegt hij, dat hoeft niet, het eerst volgende motel is goed, zeg ik. Weet wel dat het langs het strand hier stervensduur is. Dan maar verder.
Keith werkt bij FedEx, mag met zijn 55ste al met pensioen, heeft een goed salaris, goede verzekering, een leuke vriendin en is naast fietsen een vervent surfer en maakt zelf zijn surfboards. Al babbelend, buiten regen en mist, komen we in Newport.
De laatste keer dat ikzelf iemand in nood hielp, zei ik; als jij nou de volgende keer ook weer iemand anders helpt maken we samen een betere wereld. Laat Keith nou ook dezelfde levenswijze hebben. Wie goed doet, goed ontmoet. Ik dank hem heel hartelijk als hij me in Newport op weer zo'n industrie- hotelterrein afzet. Hij helpt mij de spullen op de kamer brengen, we wisselen e-mail adressen uit. Ik onder de douche, dan nu eerst een pilsje en wat eten. Die band komt later wel.

En uiteindelijk is de nachtmerrie omgezet in een heerlijk voldaan gevoel. De wereld is goed. Je moet er zelf wel iets voor doen, maar wat is er nou makkelijker en leuker dan iemand anders een plezier te doen.

Ik had eigenlijk morgen een rustdag in een leuk hotel willen nemen. Maar even niet hier. Enne de weerberichten voor het weekend zijn prima.

Het lek is snel gevonden; een twee centimeter stukje ijzerdraad in de zijkant van de band. Daar kan geen enkele anti-lekrijband tegen.

En zoals ik al vertelde is de omgeving van zo'n motel niet al te vrolijk. Nog even in de zon op de parkeerplaats, een groot stuk asfalt, zet ik een stoel buiten en drink in de ondergaande zon nog een pilsje. Maar het kan veranderen, Dave en zijn vrouw parkeren hun auto naast mijn stoel. We raken (natuurlijk) aan de praat. Dave woont en werkt in Portland maar zou het liefst in San Diago wonen, echter zijn werk in Portland is hem te lief, hij werkt voor een fabriek waar zie allerlei huisdierenvoeders verkopen. Waar hij vol vuur van verteld. Ook van de Portland bieren, waar ze tientallen brouwerijen hebben. We drinken samen een 7.5% heel lekker pilsje. En dan is het twee uur later. And yes Dave when you read this your are allowed to say that my pictures suck.

Internet. Wi-Fi is tot nu toe altijd gratis bijna overal aanwezig. Vaak is zelfs een toegangscode niet nodig. Enne, een goede ontvangst.

Supermarkt-winkelen is sowieso nooit een van mijn favoriete bezigheden geweest, maar in Amerika is het helemaal een crime. Als je al iets gevonden hebt, heb je ook nog de keuze uit een klein honderdtal soorten. Een normaal ontbijtje voor morgen scoren wordt een ware expeditie. Voor de bananen weer twee voetbalvelden naar links.
Vriendelijk en behulpzaam zijn ze 200%. In de supermarkt is ook een apotheek, ik wil een bandage om mijn knie proberen, heb het idee dat warmte goed doet. Neen dat hebben ze hier niet. Moet u bij het Home Care Centre zijn (rollators enzo). Dat is .... wacht ik wijs het u even, de apotheek-mevrouw loopt de gehele winkel met me door, om mij buiten die andere winkel te wijzen.

Ook tijdens de vakantie een paraplu kopen wordt bijna een traditie.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

11. Zaterdag 21 April 2012Newport - Florence 84 km

Alittle lakeEn dan weer even de mist inThis is Dave with his dogMe in Florence

Koud is het nog wel om zes uur. Mooi helder weer, zon komt net boven de heuvels uit en maakt de witte golven nog witter.
Prachtige rotsformaties tonen zich op het strand. Alhoewel heel veel strand en zee zie ik nog niet. Af en toe een doorkijkje, dan weer door de bossen of ligt de oceaan achter lange rijen beachvilla's.

Het is weer heerlijk rustig op een bankje in zon een colaatje en banaan te nuttigen. Al blijft de warme kleding wel aan. Af en toe komt er een steenkoude mistbank van de oceaan.

De handschoenen gaan uit. Even later de muts af, lange broek uit en bij de laatste beklimming ook de jas. En nu mijn eerste pilsje en lunch buiten op het terras aan de rivier in Florence.
Ik zoek nog steeds een mooie plaats om een dagje te rusten. Een stuk of vijftien motels laat ik links en rechts liggen.
Aan het eind van het dorp de keuze, hier stoppen of een kilometer of twaalf verder. Mijn knie is killing, maar te doen na een paar asperientjes, al is dat ook geen goede manier. Als het vlak is gaat het prima, lange heuvels op ook, maar die rotdingen, up en down, en weer direct up en down.
Asperientje is trouwens ook psychologisch ontspannend, na vijf minuten gaat het al beter. Toch vind ik 85 kilometer genoeg voor vandaag.

Onderweg ontmoet ik weer een fietser. Nou, niet echt een vakantiefietser, hij woont op zijn fiets, de hond in de kar er achter. Hij fietst al jaren, van Santa Barbara naar Seattle heen en weer. En waar leeft u dan van; social security (bijstand), ik heb een handicap?? Wie ben ik om te oordelen! Mag ik een foto van u maken? Ja hoor. Als ik mijn fototoestel opberg .... Ik vraag meestal vijf dollar voor een foto! Nou JA ,hij krijgt van mij die vijf.

Het dorpje Florence is best toeristisch. Volg de bordjes; "Visit the Old Town". En je komt in het 'oude' deel, hoe oud weet ik niet precies, maar ze zijn onzettend jaloers, en dat geloof ik echt, op 'onze' kastelen uit de elfde of twaafde eeuw. Zulke oude dingen hebben ze hier niet (meer). Ik zelf denk van wel, maar hun oude Indiaanse historie willen ze waarschijnlijk niet waar hebben. Verder is het dorpje voor mijn gevoel helemaal niet zo oud hoor, of ziet er niet zo oud uit.
Mijn kamer stinkt muf naar zweet, als ik van de lunch terugkom, heb kleding gewassen, en de regenkleding uitgehangen, moet ik een dezer dagen ook maar eens uitspoelen.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

12. Zondag 22 April 2012Florence - Goos Bay 79 km

Just a lakereedsportDon't drinkOregon dunes againAnd again

Elk dag weet ik, en de laatste tijd is het ook veel hopen; dat het na een halfuurtje op de fiets wel weer gaat.
Maar.
Het opstaan voelt als een mens van 95 die onder de trein gelegen heeft. Alles is stijf (ja die vaak ook) en kraakt, bukken om de fietstassen in te pakken, een pijnlijke gebeurtenis.
En dan nog even rustig op bed liggen, ontbijten. Soms yoghurt met muesli, bananen of gewoon koekjes. Het ontbijt in de motels stelt vaak niet veel voor. Een vierkante meter waar je koffie, fruit of muffins kunt nemen. Soms staan er een paar stoelen en tafels en is er muesli met melk. Koffie is het voornaamste voor de Amerikaan.
Ik zit nu in Reedsport aan een licht breakfast; twee toast en twee gebakken eitjes. Je moet er moeite voor doen om het zo licht te houden, ze bieden er van alles bij aan, bacon, worstjes, pancakes gebakken aardappelen en wat alles van dies meer.

Na het ontbijt komt de zon door de wel erg frisse mist. Het is aangenaam fietsweer. Coos Bay is mijn doel. En ook na een paar stevig lange klimmen zit ik weer lekker op mijn fiets en in mijn vel.
Nog naar de volgende plaats?
Nog zo'n 35 kilometer.
Doen? Het is nog geen twaalf uur!
Nee Wim, het gaat nu weer lekker met de knie, don't overdo it.

Vlak voor North Bend weer zo'n lange smalle brug. Weer een extraatje voor fietsers, druk op het knopje, knipperlichten aan. Auto's zijn gewaarschuwd voor fietsers en moeten langzamer rijden.

En de boetes zijn niet mis. "klick-it or ticket", "gordel om, zo niet bon". In de vorige county 97 dollar, hier 142 dollar boete.

En voor het eerst zijn ook de restaurants, voor mij, gezellig, hier in Florence. Ik heb weer een gerookte zalm besteld, met Yams (wist ik niet, maar maar het zijn zoete aardappelen), en daarbij krijg ik nog clam showder, heb het zo vaak gelezen, maar weet pas straks wat het is.
Iets met vis geloof ik, maar clam showder bestel ik vaker. Een heerlijke Pinot Gris erbij, uit Eugine, een stukje landinwaarts, volgens de ober. Ik wist echt niet dat Amerika zulke heerlijke wijnen heeft.
Mijn vertrouwen in de Amerikaanse keuken, dat er een is, is gekomen. Nu nog een beetje ijs met een Gewürtztraminer en ik zit echt compleet vol. Vandaag blijf ik eten.
Garnalen cocktail en ijs are on the house. Ja dat zal wel, denk ik meestal. Vandaag staan ze niet op de rekening.
De Zebra bar & restaurant, is the place.

En dan de RV's. Met een dikke AAR. Noem ze geen caravan, of camper. Want dat zijn het niet. Het zijn Recreation Vehicles. Er zijn er sommige die zo groot als een touringcar zijn, voor twee personen. Vaak hangt er dan ook nog een 'gewone' auto achter, soms een grote vette jeep.
RV campingplaatsen zijn er in overvloed, ik denk meer dan hotels. Sommige aan zee, in het bos, of zo maar op een stuk asfalt in een dorp. Een stopcontact, een bank, en een paar witte strepen waar je tussen moet blijven. Ziet er vaak, voor mij, erg droevig uit. In Amerika is reizen met een RV ontzettend populair.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

13. Maandag 23 April 2012Goos Bay - Gold Beach 129 km

Along then 101en het wordt niet beterHet kan nog minderSterke windbeter bij zon

Frank te voet (ik als een razende eraf) de heuvel op, kar achter de fiets (een kar schijnt heuvelop toch zwaarder te zijn), zonder hond deze keer. Maar ook zonder huis en ook hij leeft van de Social Security (en ik maar denken dat DAT in de US zo slecht geregeld is). Kan er goed van rondkomen, leeft langs de weg, met fiets en tent.
Hij is van San Diego op weg naar Seattle, waar hij met zijn broer de boot naar Alaska wil nemen om goud te zoeken. Het meest bang is hij nog voor de zalm-jagende beren, die plots achter goudzoekers opduiken. Mental Handicap. Hij kan zijn bijstand gewoon bij elke bank ophalen. Ook goed geregeld in Amerika. Hij is elektricien, wil weer fulltime gaan werken, maar moet eerst een soort rehabilitatie programma van negen maanden doorgaan, voor hij weer aan het werk mag.

Ik vertrek om zes uur in de mist, en dat blijft de eerste honderd kilometer ook zo. In Port Orford gaat de mist over in een vette mistregen. Vast een hele mooie kust, maar nu met al die nevel toch iets minder mooie vergezichten.

Fietsen gaat lekker en ik besluit in Port Orford maar verder te gaan, om te fietsen valt die miezerregen best mee. Het is nog geen twaalf uur, wat moet ik in zo'n gat. Hoewel, ze hebben wel een restaurant op de klif, prachtig uitzicht, iets om met bier en wijn de gehele middag weg te mijmeren?
Nee Wim, we gaan verder, het ritme zit er lekker in.

De laatste twintig kilometer komt er een waterig zonnetje door, en de wind steekt op. Deze keer tegen. 's Morgens is er meestal geen wind.
Kleine groepjes pelikanen zweven, als aaneengeregen over het strand. Een heerlijk vrijgevoel gezicht. In mijn dromen kan ik dat ook.
In Golden Beach tientallen motels. Links de goedkopere, rechts met view op de oceaan, de zon is weer weg, de wat duurdere. Ik laat me verleiden tot een oceanview-room. Mooie kamer, beetje duur, 'k heb het wel verdiend vind ik.

Hoera, het is feest, hier nog niet, maar bij jullie wel. De kamer is ietwat duur, maar zo niet-asfalt dat ik hem nog voor een extra dag heb genomen. Fantaschtisch uitzicht, lekkere grote stoel voor een mooi groot raam. Of het nu morgen mooi weer is of niet, maakt me even niet uit.
Ik ben moe.

Wat me tegenvalt is dat de plaats van de motels bijna buiten de centra staan. En dat is nu niet altijd, zeg maar nooit, een gezellige plaats. Veel grote supermarkten, bouwwerken, garages, Mc Donalds, KFC's en dergelijke.
Ik als fietser vind het fijn in de ochtend te fietsen, zo rond het middaguur een hotel zoeken. Douchen, terrasje pakken, beetje rondkijken. Rondom de motels hier is veel, heel veel asfalt, niet erg leuk dus. Tegen de avond komen pas de andere gasten, alle met auto's en verdwijnen op hun kamer. Een bar is er nooit.
Er mag alleen alcohol verkocht worden, als er eten te bestellen is, het hoeft niet gegeten te worden, het moet verkrijgbaar zijn.

Het spel om korting te krijgen begint leuk te worden. Wat ik wel kan adviseren is het aanschaffen van een AAA kaart. Meeste motels geven hier 10 tot 20% korting op. Ook ontdekte ik vandaag dat je al met 55 senioren korting kunt krijgen. De AAA korting krijg ik meestal ook wel zonder lid te zijn.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

14. Dinsdag 24 April 2012 Gold Beach

Boot(wrak) en Golden Beach BridgeOregon Coast voor mijn motelOregon Coast voor mijn motel IITwo peaces of wood togetherDaar zijn ze weer

Ontbijt in het Indian Creek Cafe. Ik moet er wel iets voor over hebben, shit zit alweer een kilometer of drie op 't fietsje. Maar dan bestel ik nu ook een volledig breakfast.

Op de dagen dat ik niet fiets hangen mijn ledematen als zware loden dingen aan mijn lijf. Krijg mezelf met moeite van de grond. Mijn knie wil niet meer lopen, alleen fietsen. Zo overdag tijdens het fietsen gaat het heel redelijk, 's nachts word ik wakker met een pijnlijke knie. Ik hoop dat wij het kunnen volhouden. Maak ik me er best een beetje zorgen om.

Verder een luie dag, even wat extra was gedaan. Van mijn broek, heb ik eerst een soepje getrokken en toen in de badkuip gewassen.
Lekker naar buiten staren. Was even in de supermarkt (24 uur open), paar blikjes bier, flesje wijn en wat lekkernijen, lunch, en misschien ook wel dinner, thuis.
Vreemd, boeken heb ik bij me, maar deze vakantie nog geen letter daarin gelezen. Gewoon geen tijd gehad ... of geen tijd genomen.

Aan het strand waait vandaag een harde koude wind, dus met pilsje achter de geraniums naar de zee staren.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions

15. Woensdag 25 April 2012Gold Beach - Klamath 121 km

Een beetje waxig, mist, maar wel mooiEen dikke he?Larven rondom de stam ????Heel mooi landschapBlijft tie hangen

Oeps, opstaan en dan direct een dikke drie kwartier bergopwaarts. Klimmen is voor mij fietsen in mijn kleinste versnelling. Dat is pas wakker worden. Ook de reden dat ik tijdens fietstochten 's ochtends niet douche, binnen de kortste keren ben ik sowieso nat van het zweet.
Wel een memorabele dag, de temperatuur is, tijdens het fietsen, nog niet beneden de 10 graden geweest. Of het moet nu, half tien, ontbijt, nog gebeuren. En dat geloof ik niet.

Veel ruige wind op de kop. Veel regen. Veel mist. En toch wonderschone rotsformaties, bij zonneschijn ongetwijfeld nog glorieuzer.

Het is koud, het is mistig, het is steil, het miezert, ver kun je niet zien, best een beetje gevaarlijk, maar mooi, mooi, die grote brede hoge joekels van bomen in een wazig landschap. FANTASTISCH.
Na Crescent City begint weer een klim, hoelang weet ik niet, maar heel, heel lang. Zo heerlijk mooi, met een blauwe bek van de kou zing ik van vreugde; het genieten, ondanks ontbering.

In Klamath neem ik het eerste motel wat ik tegen kom. De meneer is heel duidelijk. Één tarief en geen fietsen op de kamer. Voor het eerst dat ik dat meemaak hier.
Aan de overkant van de straat in het café kun je eten en drinken. Als ik in het donkere hol binnenstap, zit voor de bar een mevrouw op haar knieën, de kok, met een kunstlul te pijpen. Weet je wel meteen waar je aan toe bent. Tja, zoveel is hier niet, en ik heb echt zin in een pilsje na 120 kilometer op mijn draadezel.
Komt er direct een (echte) cowboy een praatje maken. Where are you from? Een leuk gesprek..... Pakt zijn telefoon .... Belt .... En geeft de telefoon aan mij. Een Nederlander heeft een café down the road, kom je een pilsje drinken, nee kan niet weg, ik moet werken. Het café is veel te luid om een gesprek te voeren. Het is een oude vriend vertelt de cowboy, heb hem al tien jaar niet meer gesproken, beetje ruzie, maar dit wil ik hem niet onthouden. Mooi hè!

De kok, met de kunstlul onder zijn schort, aan de bar, zuipt volop mee. Zou ik hier wel eten bestellen? What the Fuck, ik heb honger. Vis heeft ie niet ... de rivier voor de deur zit vol zalm, dan maar een Burger met alles er op en eraan.

Als ik wegga zeg ik nog even gedag tegen de cowboy. Had ik misschien niet niet moeten doen, NOG een pilsje en een hoop verhalen over die stomme oorlogen die de Amerikanen gevoerd hebben. Van toen tot nu. Korea , Vietnam, Iran en Afghanistan ... Één van zijn zonen is daar. Hij wil en zal voor zijn Amerika sterven als het moet, maar is het met de meeste zaken van zijn regering niet eens. Ga nog effe pisse, groet en ben weg.

Bij binnenkomst in Californië, is het direct duidelijk; 1000 dollar boete voor dierenmishandeling ( lijkt me efficiënter dan 'onze' dierenpolitie). Het volgende bord, ook 1000 dollar boete voor littering. Shit ik weet wat het is, maar even niet meer het Nederlandse woord.

And how are you today? Een retorische vraag in Amerika, je behoort gewoon te zeggen dat het met jou heel goed gaat en dan informeren hoe het met de ander gaat. Antwoorden zijn bijvoorbaat bekend en helemaal niet belangrijk.
Totaal gewoon bij een ontmoeting in Amerika. My dear Keith is an exception.

Ik kan het vaak niet laten om de vraag gewoon te beantwoorden. Ik ben erg moe, heb 70 mijl gefietst. Je ziet ze denken, hier klopt iets niet. Toch de meesten zijn heel erg vriendelijk en kunnen heel goed een antwoord geven. Maar t'is gewoon niet gebruikelijk hier.

Ik geloof niet dat DE amerikaan zo oppervlakkig is. Ze worden er eenvoudigweg niet mee opgevoed, zo denk ik.
Neem nou Dave die ik in Newport ontmoet. Het begint natuurlijk met bla bla ... Dan kent hij niet alleen alle bekende Nederlandse voetballers, maar ook de schaatsers en bovenal, nooit verwacht, Jan Ackerman en Thijs van Leer. Hocus Pocus Focus. Longtime ago.
Dan begint hij heel gepassioneert over zijn werk te vertellen. Niet alleen hoe hij de mensen technisch zaken leert, maar hun ook familiewaarden meegeeft, wat goed ontvangen wordt en waar hij heel blij mee is.
Wie geeft die krijgt, blijf ik zelf op de oppervlakte; krijg ik ook niet veel terug. .....



Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

16. Donderdag 26 April 2012Klamath - Arcata 95 km

Het binnendoortjeKlein fietsje he?beetje wazig, veel mistEen gat in een boom, met een fietsMoose II

You are missing the best part! Een automobilist stuurt me terug. Ik wist wel dat het binnenweggetje daar is. Maar alles buiten de 101 vertrouw ik niet meer qua steilheid en veelheid van de heuvels. Deze keer heb ik het mis, ik volg de weg terug en ga binnendoor. Een prachtige weg, even een stukje omhoog en dan all the way down. Weer van de joekels van bomen in dat mooie mistige mossige koude landschap. Mond open van kinderlijke verbazing. Genieten met volle teugen. Omdat er weinig verkeer is, dus geen mensen die mij op de foto kunnen zetten, moet de fiets er maar aan geloven.

Een paar keer ben ik wakker vannacht. Regen dondert op het dak, maar weer voor zoveelste keer de regenkleding aan. Begin er stevig van te balen.

In Orick neem ik mijn ontbijt. Verrassing, de zon breekt door. Meteen wil de eigenenaar de luxaflex naar beneden doen. Fuck Off. Zeg ik natuurlijk niet zo, maar mijn eitjes, toast en thee nuttig ik lekker in de zon.

Echt warm is het nog niet, maar de zon blijft. Heerlijk.
Had de bordjes al vaker gezien "ELK", maar wist niet wat het betekende. Moose schijnt hetzelfde te zijn. Hert, eland? Ze zien eruit als grote herten. Ik zie er in bosrand vele. Overal waarschuwingsborden: Pas op, het zijn wilde dieren, niet te voet benaderen. Ik blijf op de fiets op de weg.

Vandaag wil ik vroeg stoppen, ik ben moe van al dat geklim. Blijf op de 101. Bij een afslag waar een motel zou moeten staan, rij ik me 'vast' in een woonwijk. Zie een paar mensen op een wandelpad. Waar gaat deze weg naar toe? Arcata! Ligt wel op de route maar verder dan ik vandaag wil. Toch ineens een mooie vlakke rit door koeienland. Enne in de zon.
In Arcata staat de Humboldt universiteit, en dan zie je ineens een heel ander Amerika. Mooie jonge mensen, die er nog niet aan denken om zo dik te worden als hun vader of moeder. Fris vrolijk. Leuke (eet)cafés. Ik neem het eerste de beste motel wat ik tegenkom, en dat is niet het beste. Zit weer op de parkeerplaats, in de zon, te schrijven. Ben ik zo buitenlands, of jong? Komt een vent op me af. Heb je wat weed voor me?

En tja, dan grote bomen, om stil van te worden. De bijna oudste levende bomen op deze aardbol. Redwoods en Sequoia's (genoemd naar de Cherokee chief Se-quo-yah). Beide namen worden door elkaar gebruikt. Maar, de Redwoods zijn hoger, en bij de Sequoias heeft de stam een grotere diameter. Maakt MIJ niet zo heel veel uit, ik vind ze beide fenominabel mooi. Het is toch bijna niet te bevatten dan die bomen er al tussen de vijf en dertien eeuwen staan. De houthakkers zijn de enige vijand van deze bomen. Hun sterkste kant is houdbaarheid. In het bos blijft zo'n boom 100 jaar liggen. En het hout is vuurbestendig, ook belangrijk als je alle huizen van dit materiaal bouwt.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

17. Vrijdag 27 April 2012Arcata - Garberville 125 km

de lente begintKlein autootjeGrote bomenThe same riverEn nog een keer

175 Dollar! Ja, we zijn één van de betere motels van de streek. Sorry, nee dat is me te veel.
Ik heb mezelf vandaag zo'n honderd kilometer beloofd, nu komen er nog vijfentwintig bij. Ach wat, het is mooi weer en het is nog geen twaalf uur.
Toch jammer, ik wil vandaag vroeg stoppen EN, het motel in Myers Flat ziet er heel mooi uit.
Ik moet wel erg droevig kijken, was ik ook wel, want zonder er om te vragen gaat de prijs naar honderddertig, zonder ontbijt dan. Nee, past nog steeds niet in mijn budget.
Bijna als verontschuldiging verteld hij dat de weg naar Garberville bijna helemaal vlak is. Ja, ja, dat ken ik. Deze keer klopt het (bijna).

Vandaag blijf ik, bewust, de hele dag op de 101. Dan weer Freeway, dan weer Highway, voor mij maakt het niet veel uit. Er is een mooie brede vluchtstrook .... in het begin, niet precies opgelet, ik denk zo de laatste dertig kilometer heb ik nog maar een half metertje. Niet veel, maar gelukkig is er weinig verkeer.
Er is merendeel een parallelle weg, is volgens de hoteleigenenaar in Myers Flat veel mooier. Weet ik, zeg ik, maar de 101 is veel vlakker en dus veel aangenamer voor mijn knieën. That's true, zegt tie. Tuurlijk zijn er in de 101 ook heuveltjes, maar daar moeten ook zware vrachtwagens tegenop, dus zo heel steil zijn ze niet.

Was ik eergisteren blij met een dag boven de tien graden, vandaag begin ik met vijf en om tien uur pas is het tien graden. Toch, geen regen, heel belangrijk, en het voelt niet eens zo koud.

Where the eagles fly! Dat zie je op de kleine weggetjes niet, maar maar boven de highway, prachtig, grote, imposante zwevende arenden. Niet TE lang kijken als je fietst.

Na een paar dagen kan ik aan de buitenkant redelijk goed de prijs van een motel inschatten. De betere zien er gewoon beter uit. De goedkopere, zo rond de 50 dollar, inclusief tax, zien er ietwat vervallen uit. De kamers sluiten dan helemaal of nog beter bij het vervallen uiterlijk aan. Er wonen vaak mensen voor een langere tijd. Natuurlijk tegen een goedkoper tarief. Met alle respect, niet altijd uit een betere sociale klasse. Heb ik vandaag eindelijk, voor mijn kamer, eens een klein grasveld, de eigenenaar noemt het een parkje, laten de buren hun honden vlak voor mijn neus hun behoefte doen.

Verbazend veel zwervers op straat. Je kent ze wel uit de films; winkelwagentje vol met spullen voor zich uitduwend. Ze zijn 's morgens al vroeg op straat. Meestal met een hond. Sommige bedelen. Sommige zoeken in de vuilnisbakken iets van hun gading. Er zijn er ook die muziek maken. Zou er voor hun geen Social Security zijn? Schijnbaar niet.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

18. Zaterdag 28 April 2012Garberville - Laytonville 75 km

En daar mag ik tussendoor fietsenStiltemomentEn weer met het fietsjeWeer iets anders dan die hoge bomenLaytonville, achter saloon Boomers

Ik ben het ZAT. Mijn beide knieën doen pijn, mijn kont doet pijn, mijn rug doen pijn. 'k Heb nog net geen schurft, maar daar zo rond de plaatsen waar de fietsbroek zit is het (on)aardig rood en jeukerig. Wat ben ik voor een oude idioot de zichzelf zo kwelt.
En de helft is psychologisch; als de weg weer vlakker wordt, zo mooi in een dal, langs een vrolijk kabbelend stroompje, in de frisse zon, fiets ik weer als een jonge hinde. Prachtige natuur, daar waar de dalen wat breder worden.

Maar eerst nog de ellende; het klimmen. Om zes uur vertrek ik uit Garberville, de 101 heb ik de eerste paar uur bijna voor mezelf alleen. Is maar goed ook, kan niet iedereen het gefoeter horen. Ik ben het zat die bergen te beklimmen. Het zijn heuveltjes, maar vandaag voor mij niet.

Maar als ik dan even weg van de weg zo'n dikke grote bomen bos infiets, wordt mijn adem weer afgesneden door de indrukwekkende overweldigheid (ben de woorden even kwijt) van die reuzen bomen. In één van de bomen hebben ze een gat doorgezaagt, fiets er in, foto. Piep zegt de GPS, ik ben in mijn signaal kwijt. Bomen, grote bomen hebben altijd al iets met mij gedaan. Maar beste mensen, alleen in een eeuwenoud oerbos te staan, daar wordt ik stil van, heel stil, en dat is een understatement.

Verder de berg op, de euforie van de Redwoods is helemaal weg, ik zit op mijn tandvlees, ik wil niet meer. En weet je, dat is veel erger dan niet meer kunnen. Het duurt even voordat ik daar achter ben.
Inmiddels ben ik in Legget. Mijn keus heb ik allang gemaakt, ik ga niet de 1 langs de kust, maar gewoon verder op 'mijn' 101. De beschrijving van originele route zegt " allow ample time for the arduous 28 miles between Legget and Westport" (neem ruim de tijd voor de zware 28 mijl tussen Legget en Westport). En daar heb ik nou helemaal geen zin in. Niet qua tijd, maar qua zwaarte, het schijnt daar heel snel en heel veel heuveltje op en af te gaan.
Dacht even dat ik dan nu veel landschoon zou missen, misschien, echter hier vind ik het wonderschoon.

Maar ik was in Legget aangekomen. Er is daar een boom, vast wel eens op foto's gezien, waar je met een kleine auto middendoor kunt rijden. Dat alles omringt met veel toeristische poeha, maar dat poeha is nog met een grote slagboom afgesloten. What the Fuck, met de fiets er onderdoor, dat moet ik toch even zien. En tja weer mijn fiets in de boom, foto, heeft hier toch veel minder sfeer dan dat kleinere gaatje in die vorige boom.
Nog even verder klimmen, en dan komt het ietwat vlakkere landschap, althans tot Laytonville, waar ik nu ben voor eten en drinken in Boomer's saloon. Jammer dat het zo donker binnen is, maar toch een heel mooi hillybilly café. En dat met alle respect. Ik ben nu in county Mendocino, ken je vast nog wel van dat liedje. En als je het vergeten bent, kom maar eens, die oude muziek is hier nog steeds heel modern. Eigenlijk hoor ik alleen maar van DIE muziek, in the year 2525, gonst al dagen in mijn hoofd. Verder heel gemoedelijk en vriendelijk, no problem at all. Nog veel langharige hippie achter gebleven, vergeten, dat de tijd verder is gegaan, mensen. Alhoewel ze er nog net zo relaxted uitzien als dertig jaar geleden.

Vele filmbeelden, waarvan ik dacht dat ze echt uit de oude doos zijn, nou vergeet het maar, kom maar naar Mendocino ...



Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

19. Zondag 29 April 2012Laytonville - Ukiah 73 km

House in the early morningLange natte mosZomaarNo mail today?Nog een beetje meer zon

Goed geslapen, opstaan, ontbijtje, bijna direct erna een lange afdaling, maar daarna ook weer omhoog, tamelijk steil.
Heel mooi, beetje spookachtig landschap, nevel, mist, lange slierten licht groen mos hangen van de takken.
Vlak voor Willitz heel dikke mist, aan het eind van het dorp weer zon, neem ik bij lumberjacks, een (klein) ontbijt.

Even klimmen na de maaltijd, dan volgt een joekel van een afdaling. Ik ben direct in een geheel ander landschap. Een wijnlandschap. De ranken hebben nog wel wat zon nodig. Maar Sunny California, here I come.

Dit is droevig, dit is niet leuk. De motels worden steeds mistroostiger. In Ukiah zijn er meerdere, fiets de eerste mistroosten voorbij. Op een gegeven moment neem ik er dan maar een. Ook deze keer weer is het motel in Hindoestaanse (heeft niets met de droevigheid te maken) handen. Laatste dagen veel gezien. Zij hebben geen personeel. De gehele familie werkt mee. Mam en de kinderen zijn de kamers aan het schoonmaken. Dochterlief achter de receptie, met de strikte opdracht geen kortingen te geven.
De Zondag, auto's rijden er genoeg door de straten, mensen zie je niet veel.

Eigenlijk een best mooie fietsdag, met uitzondering van enkele steile klimmetjes. Denk er nog even aan om verder te gaan, maar dat wordt dan meer dan dertig kilometer extra. En ik wil wat rusten. Even NIET mijn kont op het zadel.

Mijn doorzettingsvermogen ;) wordt beloond, zo'n drie à vier blocks (zoals ze hier de afstanden in dorp of stad aangeven) verder zie ik een parasol, zal toch niet waar zijn, jawel een restaurant met terras EN open. Terrasjes, mijn favorieten, heb ik tot op nu bijna niet gezien. En het weer is fantaschtisch.
De prijzen zijn ook verdrievoudigd. Heb het er graag voor over. Een gemiddeld eten heb je vaak voor rond de vijftien, twintig dollar, zonder drankjes nog goedkoper. Water met ijs krijg je sowieso bij ontbijt, lunch en dinner.
Gelukkig de mistroost is weer helemaal weg.

You handled that well. Dat heb je goed gedaan. Zegt een andere gast op het terras. Ik geef een smerige vieze (sorry) oude vrouw een tientje voor een maaltijd, waarom ze vraagt, zal misschien drank worden, but sowhat. My dear Keith (this kind of) money is not the issue, but I advise you never to travel to Asia, hundreds, thousands of beggars there hardend my heart, but you and our conversation about good deeds, opent my heart for the poor of the world again. And off all places it had to be in the 'rich' United States. ;>)

Ben nu over de helft, qua kilometers, denk ik. De originele Pacific Coast Route is volgens de tracks (route op de GPS) een kleine 3000 kilometer. Ik heb die niet helemaal gevolgd, en het een en ander hier en daar wat korter gemaakt. Dus over de helft ben ik zeker.
Honderd is tweemaal vijftig. Die beide vijftig zijn 100% gelijk. Op de fiets echter is de tweede helft vaak iets anders, iets zwaarder. Dus vergelijking met de eerste helft, qua wat dan ook, gaat niet op.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

20. Maandag 30 April 2012Ukiah - Petaluma 122 km

My 101 in the morningSun Rising, but not that coldmooi he ..En tja, hier staat het toch echt.Motel 6, fiets en de was.

Ik heb gevonden wat ik zocht, en laat me nou maar ZITTEN, ik heb een waterpijp gekocht en ik voel me zo fijn .... Zong Armand in de flowerpower tijd.
Het ei van Columbus voor het zitten met een kapotte kont op een fietszadel is de pleister Compeed. Wat voor een blaar of gat in je hiel werkt, werkt ook voor het achterwerk. Nu maar hopen dat dat ding blijft zitten. Fietsen gaat weer heerlijk vandaag.

Nog steeds de 101 volgend, fijne weg hoor, zie ik in de verte twee auto's op de vluchtstrook, één ervan is een StatePolicePatrollCar. Ik denk dat ze iemand anders aanhouden. Dat is zo. Maar ook ik word gemaand te stoppen.
Het is verboden op de Freeway te fietsen sir! Ik kijk vreemd. Heb ik een bord gemist meneer? Of is het algemeen bekend? Echt antwoord daarop krijg ik niet. Maar zegt de vriendelijke politieagent, na Gloverdale is de Freeway verboden voor fietsers. Dit in verband met het drukke verkeer in dit stedelijk gebied. Ik mag verder fietsen naar de volgende Exit. In plaats van een bon krijg ik een compliment dat ik al zover gefietst heb.
Natuurlijk de volgende afrit eraf. Dan zie ik bij de tegenoverliggende oprit inderdaad een (ander) bord. Was het eerst alleen verboden voor voetgangers, nu ook voor fietsers. Als je OP de Freeway blijft, merk je het verschil niet.

Jammer, schiet lekker op, op die snelweg. En eigenlijk is het landschap ook mooier (hier).

De politieman wijst mij het eerste deel van de weg. Door mooi wijnlandschap. Ik zie zelfs in kleine dorpjes leuke B&B's, maar het is nog een beetje vroeg.
Dan Santa Rosa ... brrr, big city, niet mooi. Daar verlies ik de Old Redwood Highway, DE weg die me volgens de agent naar San Francisco moet brengen. Op goed geluk en met hulp van GPS volg ik mijn weg. Vragen? San Francisco is wel erg ver weg. Verder komt een gemiddelde Amerikaan niet met het verwijzen naar een richting, behalve dan de Freeway. Op intuïtie ga ik niet de richting die een vriendelijke meneer mij wijst, maar terug. En TaRa, ik zit weer op de Old Redwood Highway.

In Cataoti. Een erg leuk stadje vraag en kijk ik rond voor overnachting. Nee sir, dat hebben we hier niet. Jammer. Verder naar Petaluma. Wel weer aan de snelweg, maar in een heel leuk Italiaans restaurant. Lekker eten.
En op advies van de tankstationmevrouw in een Motel 6. (they are nice, cheap, clean AND American) Ja inderdaad goedkoop EN netjes. Wel het eerste motel waar ik drie dollar extra voor Internet mag betalen. EN ik moet eerst mijn ID laten zien voordat ik seniorenkorting krijg. Dank u wel voor het compliment, dat begrijpt de aardige mevrouw echter niet.

Sorry to say. Het eten is heerlijk, gelukkig niet aangepast aan de Amerikaanse smaak en de portiegrootte. Ik durf te beginnen met een Carpaccio en dan een heerlijke penne. Brengt heel warme herinneringen terug.

Naast mij, een meneer, zijn stoel minstens een meter van de tafel, dit om zijn grote buik een plaats te geven, leest een boek tijdens de lunch. Zijn vrouw iets minder aan de grote kant, met telefoon of ook boek er tegenover. Aan tafel, hebben amerikanen elkaar heel, heel veel, of totaal niets te vertellen. Dat is zowel mijn Europese als Amerikaanse ervaring.

Voor dinner bij dezelfde Italiaan.
Probleem! Heb net alle kaarten bij een tankstation bekeken. Don't open the maps. Staat er groot, maar dat zie ik pas veel later. Ik kan nog geen kaart en dus ook geen weg vinden direct van hier naar de Golden Gate. Heb geen zin om via de Highway 1 een stuk om te rijden. Zoals gezegd iedereen kent de Freeway, verder kunnen ze me niet helpen. Straks maar even op Google Maps of Mapsource kijken, heb ik eigenlijk helemaal geen zin in.
Een 'drukke' vakantie, nog steeds geen behoefte en/of tijd gevonden een boek te lezen. En dat is vreemd voor mij. Toch tijd voor mijmeren en staren.

Shit ik moet toch terug naar de kust, kan geen andere weg vinden, God must have wanted it this way.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

21. Dinsdag 1 mei 2012Petaluma - San Francisco 84 km

Mistig koeienlandnet achter de oceaanFirst view on the BridgeEn die japannrs willen wel foto's makenKan er niet genoeg van krijgen

Het is verleidelijk, zeer verleidelijk. In downtown San Francisco wordt ik door een koude loeiharde wind uit de zijstraten bijna van mijn fiets gesmeten.
Weer bij het strand aangekomen, linksaf. Die, nu, lekkere wind in de rug. Zal ik nog een stuk verder fietsen? Het is nog geen twaalf uur. Erg verleidelijk.
Neen Wim, een dikke tachtig, met veel klimmen is genoeg voor vandaag. En de Great Highway Inn, ziet er shabby genoeg uit, om voor hier, aan het strand, betaalbaar te zijn. Met seniorenkorting toch nog 100 dollar. Tja San Francisco on the beach.

Nu de rit over Freeway niet doorgaat, doe ik er dus wat langer over. Ik begin weer in een mistig koud heuvelachtig mooi koeienlandschap. Als dat voorbij is beginnen de voorsteden van San Francisco, saai, mooie huizen, maar door woonwijken fietsen vind ik niet zo leuk. En dat zijn nog best een groot aantal kilometers voordat ik onder de Golden Gate Bridge sta. Shit, eronder. Ik loop het deel naar boven. Het fietspad aan de westkant is afgesloten. Dan eerst onder de brug door naar de andere kant. De steile trap is niet helemaal, zeg maar helemaal niet, geschikt voor fietsen. Een vriendelijke brugwerker helpt me naar beneden. Aan de andere kant, tassen eraf en in twee keer naar boven. Das zwaar, ketting eraf, is geen probleem, maar zit onder het zwarte vet als tie er weer om ligt. Ook mijn been zit door het trap op slepen onder het vet. Een vriendelijke Chinese toerist vraagt of ik een ongeluk gehad heb. Neen de ketting, ze geeft me een doekje om het al ietwat minder smeriger te doen lijken.

Dit is dus DE Golden Gate brug. Indrukwekkend groot. Druk, veel verkeer. Maar ook veel voetgangers en fietsers. Toeristen.
Ik had het idee wat in de buurt van de brug te blijven rondhangen. Maar zo mooi vind ik het nu ook weer niet, EN er staat een snoeiharde koude wind.

Naast de Great Highway Inn, een redelijk Thai- Amerikaans restaurant. Thai deel smaakt in ieder geval goed. Niet alles beer-battered. Hoe heet dat ook al weer in het Nederlands? Niet alles gedrenkt in oliebollen(vet), sorry weet het even niet.

Even na de lunch, even mijn ogen dichtgedaan. Een strandwandeling? Forget it. Een knoert harde zandwind heeft iedereen van het strand weggejaagd. Zelfs de weg die ik vanmorgen verder wilde gaan is wegens de harde wind afgesloten.

Zou de Golden Gate Bridge nog open zijn voor fietsers?



Place a ReactionNumber Of Reactions: 3 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

22. Woensdag 2 mei 2012San Francisco - Davenport 103 km

Smalle weg mooie bloemenDE kust van deze kant van CalifornieJust a piece of the roadme by FrankKoud maar mooi

Een heel leuke dag.
Begint weer erg fris, de weg voor het motel is nog steeds afgesloten, maar op het fietspad er naast fietst het prima. Flink klimmen in het begin. Op de splitsing van de 35, waar ik op zit, naar Highway 1, is het weer verboden voor fietsers. Deze keer zie ik het en negeer het bewust, de 35 gaat een heel ander kant dan dat ik wil.
Gelukkig heb ze waarschijnlijk rekening gehouden met zulke eigenwijzen als ik, want zo'n 100 meter verder gaat een voetpad naar beneden. Zo kom ik weer weg van die 'gevaarlijke' Freeway.
Een paar kilometer verder zit ik weer op diezelfde Highway 1, en dat is pas echt gevaarlijk. Smal, veel verkeer,veel scherpe bochten, steil de berg op, en voor mij alleen de witte streep zelf om op te fietsen.

Het blijft koud, om negen uur heb ik al geen zin meer, zou ik nu al stoppen?. Neen Wim, nog even. Verder, een waterig zonnetje breekt door.

Tijdens een kleine stop komt me een fietser achterop. Ja meestal kom ik ze tegen, en deze fietser, Frank gaat ook naar San Diego. We fietsen zo'n vijftig kilometer samenop.
Je bent een heel vreemde Amerikaan zeg ik. How come? Je kunt tenminste je mond een poosje dichthouden. Tja, ik weer met mijn Hollandse directheid. Ik mag hem wel, en mijn directheid valt bij hem ook in goede aarde. Het is, in ieder geval voor mij, geen gemiddelde Amerikaan zoals ik die voor ogen heb. Ik wil vandaag naar Davenport, Frank's doel is Santa Cruz. Rond één uur zijn we op mijn bestemming. Ik blijf ook maar hier, als ze een kamer hebben zegt Frank. En dat doen we. Eerst samen een paar biertjes met lunch, dit omdat mijn kamer nog niet klaar is. Gezellig. Gelukkig iemand waar ik 'gewoon' (next to you Keith) tegen kan praten, zonder bang te hoeven zijn dat de ander beledigd is. We lachen samen wat af, over die 'domme' Amerikanen. Frank schaamt zich een beetje voor zijn landgenoten.

Wat me uit Frank's verhaal wel duidelijk wordt, is dat de Amerikaan er alles voor over heeft om er maar bij te horen. Hij, zij wil niet anders zijn dan de anderen. Men is bang ervan beschuldigd te worden, geen goede oprechte Amerikaan te zijn, als je een afwijkende mening hebt.

En waarom ben jij dan anders vraag ik aan Frank. Ik heb in Vietnam gevochten, en vooral de leugens die ons vertelt werden heeft mij de ogen geopend. Het is allemaal puur commercie onder de vlag van humaniteit.

Wat me wel een beetje veel jaloers maakt is, dat Frank, vier jaar ouder, veel sneller de heuveltjes op fietst dan ik, en hij houdt het ook nog de gehele weg zo vol. Bovenop de heuvel wacht hij weer op mij. Don't let me slow you down. Geen probleem, het gezelschap bevalt me goed.


Ook in Amerika gaat om twaalf uur van de eerste dag van de maand de sirene. Hier wel met een luid verbaal commentaar dat het een test betreft.

Het is een vreemde tegenstelling. In alle supermarkten zie je vele artikelen met; gezonde aanbevelingen; weinig vet en nog meer. Reclames voor gezond voedsel te over. Zelfs McDonald maakt reclame met Low Fat etenswaren.
En toch zijn vele amerikanen supergroot. Ik bedoel dit niet als een belediging, maar nergens ter wereld heb ik zo'n concentratie van extravante dikke mensen gezien.
Zijn het de grote porties die de Amerikanen eten?
Snoepen ze veel tussen de maaltijden?
Zijn ze ongelukkig, en eten ze frustraties weg?
Gebruiken ze te veel sauzen?
Ik weet het niet.

In de supermarkten ziet het vlees er fantaschtisch uit, maar die hamburger die ik at, had weinig smaak, vlees was goed, maar bijna geen kruiden. Tja en dan een lading saus erover, kan ik me voorstellen dat je uit je voegen groeit.
En weet je hoe ik hier juist nu op kom; ondanks de storm zijn er nog steeds veel mensen aan het racefietsen en joggen.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

23. Donderdag 3 mei 2012 Davenport

Kust bij DavenportKust bij Davenport IIKust bij Davenport IIIDe DOM van DavenportFlowers

Gisteravond een beetje veel doorgezakt met Frank. Gelukkig (!?) gaat het restaurant om negen uur dicht, dus dieper zakken ging niet.
Waarschijnlijk sluiten ze bij het afsluiten ook de WiFi af, want verbinding met het Internet kreeg ik daarna niet meer.

Ontbijt met Frank zo rond negenen. Hij is weer helemaal klaar om zijn weg te vervolgen. Maar denk zo dat hij niet veel zin heeft alleen verder te gaan. Ik heb mezelf hier een rustdag beloofd en het bevalt me prima hier.
Tegen tienen begint het licht te miezeren. Zo ga ik niet fietsen roept Frank, gaat naar de receptie en boekt voor nog een nacht hier. Wel vreemd zegt ie, gisteren is mijn eerste fietsdag en nu al een rustdag !

Ik loop even naar het strand, door het dorp en das dan in een uurtje gedaan. Leuk klein dorpje, Davenport.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

24. Vrijdag 4 mei 2012Davenport - Monterey 100 km

StrandhuisjesAarbeien tot de oceaanDat is het zo'n beetje vandaagen dan toch nog even de zeeleeuwenYes me

Mooie vreemde dag. Het eind is veel verder dan gedacht. Fuck weer 100 kilometer vandaag.

Ook Frank is om zes uur klaar, en we beginnen samen aan de eerste heuveltjes. Heel goed te doen.
In Santa Cruz een ontbijtje bij de Bakery. Waar ik in gesprek kom met twee jongens die de gehele nacht gefeest hebben. En nu nog iets eten voordat ze gaan slapen. Is het moeilijk aan drugs, weed, te komen? Neen hoor, ga die straat maar in en verkopers komen vanzelf op je af. En de politie. Nee, hun prioriteit ligt meer bij het bekeuren van mensen die bij rood de straat overlopen dan bij drugs. Valt dus in Amerika ook best mee.

Verder. Highway 1 is opeens weer verboden voor fietsers. We worden de velden doorgestuurd. Onafzienbare akkers met aardbeien, artisjokken en sla. Dit alles druk bewerkt door Mexicaanse (gast)arbeiders. Soms een lekkere wind in de rug, dan weer een fikse op de kop. Een hele tijd op een fietspad direct langs Highway 1, is ook geen pretje. Voor we in Monterey zijn hebben we diverse vreemde kronkels gemaakt.

Monterey is een heel dure badplaats. Ik zoek het Hostel, wat we na veel vragen vinden. Shit, closed, vier uur pas weer open.
Tja en dan in mainstreet een hotel binnenstappen. Ik moet zeggen ze blijven allemaal heel vriendelijk en voorkomend. Maar mevrouw denk mij een plezier te doen en brengt de prijs van 320 naar 270 dollar terug. Dank u wel, maar dat gaat echt ver boven mijn budget. De volgende weer 270 dollar. Fuck. Maar zegt ze in een straat hierachter hebben we nog een hotel. Uiteindelijk krijg ik de prijs van 169 naar 139 dollar terug.
De jongeman aan de receptie is heel vriendelijk. De mensen worden steeds vriendelijk zegt hij. Waren ze dat dan niet? Nee niet echt. Ook hij is van mening dat als jezelf goed doet, je goed terug krijgt, en de ander ook vriendelijker zal worden.
Ik begin steeds meer Amerikanen te ontmoeten die niet in 'mijn' profiel passen. Ook dit gesprek begon met de normale How Are You, waar niet echt een antwoord op wordt verwacht, maar ik doe het toch, ik zeg hoe ik me echt voel. En deze meneer (heet ryan) reageert daar positief op. Kort maar fijn gesprek. En dan bedoel ik niet de korting die ik van hem kreeg.

Fuck, it's that life? Om drie uur inchecken in een motel, douchen, de was doen, dan met Frank de bar in, een leuke, met 74 bieren op tab. Heerlijk feest. Na 5 verschillende biertjes kies ik eenvoudigweg de 13de van de rij. Are You drunk Frank. No. Sure but we zijn ook niet nuchter meer.

Twee uur later, nog steeds aan het bier, we hebben, een discussie over Jezus, Frank letterlijk, ik in de overdrachtelijke zin. Jammer Frank is heel bijbelvast ....

En ja het heeft zijn vele voordelen samen te reizen. Maar dan moet de een pissen een half uur later de ander. Iets eten ....

Tot negen uur blijven er in de kroeg gezellig duscussieren, dan heb IK in iedergeval genoeg

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

25. Zaterdag 5 mei 2012Monterey - Lucia 93 km

CoastMooi heNog MooierMe IIMe I

Oude mannen zouden niet zoveel moeten drinken! Om vier uur pas zitten we in de bar, uit 74 verschillende tapbieren proberen we er diverse, tussendoor lunch en dinner. Neen dronken zijn we niet, maar maar ik ben wel blij als ik tegen tienen weer op mijn kamer ben. Nog even de site bijwerkingen, elf uur slapen. Om zes uur weer op de fiets. VAKANTIE.

Big Sur. 74 miles, een dikke honderd kilometer bochten, hoog boven de kliffen van de oceaan. Ik denk, ik denk de mooiste weg die ik ooit gefietst heb. Fenominale vergezichten van ruwe wit gekopte golven die tegen de prachtige, krachtige rotsformaties beuken. Vaak, veel te vaak eigenlijk stoppen om te trachten al dat moois op een foto vast te leggen. Het wordt waarschijnlijk weer een slap aftreksel van een magistraal landschap. Kan het een ieder aan bevelen deze weg eens te begaan. Hoeft niet perse per fiets, kan ook goed per auto. Hoewel het in de zomermaanden filerijden schijnt te zijn. Per fiets is ook goed te doen, een paar stevige lange klimmen, maar niet te steil.

Het is zaterdag en heel mooi weer. Mijn doel is het dorpje Big Sur. Vandaag beloof ik mezelf een kort ritje, zo'n 50 kilometer. Maar shit, er zijn ongeveer tien motels daar en allemaal vol. Vol. Het volgende dorp is Lucia. Daar is één motel. Ik vraag de vriendelijke mevrouw van de receptie van het laatste volle hotel of ze voor mij wil bellen of daar nog plaats is. Een gouden gedachte, er is nog één kamer over die ze tot drie uur vanmiddag voor me vasthouden. Tegen een prijs die ik niet durf te noemen, maar veel keus heb ik niet. Of eigenlijk helemaal geen keus. Betalen dus. Frank maakt het niet zoveel uit, hij heeft zijn tent bij zich. Op dit moment neemt hij een douche in mijn kamer, en heeft zich voor de nacht een plaatsje in het bosje achter de cabins gevonden.
Aan de ene kant voel ik me wel een beetje schuldig dat ik de kamer niet met hem deel. Aan de andere kant is zijn doel, juist OM te kamperen. En is deze (laatste) kamer wel heel erg klein. En als je de prijs er tegenaf zet, een kabouterkamer. Nou ja sneeuwmadje zou ik wel in mijn bed willen vinden.

Lucia is eigenlijk alleen maar het motel, een winkel en een restaurant. That's all.
Vijf uur de dagjesmensen zijn weg. Restaurant nu even dicht maar gaat straks voor het dinner weer open. Ik met een sixpack alleen op het terras, met een prachtige view op de gehele wijde oneindige oceaan. Enne, in de zon hè.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

26. Zondag 6 mei 2012Lucia - Ragged Point 40 km

Het blijft mooi in Big SurYesBeetje Heiig vandaagVolop in bloei in velden en langs de wegAgave?

Vandaag eens NIET vroeg op de fiets. Bij deze overnachting behoort ook een uitgebreid ontbijt. Pas om acht uur.
Daarna is het mijn bedoeling echt een kort stukje te fietsen. Ik heb meer dan tijd genoeg voor de rest van de rit.

Nou ja om nou zolang te wachten op een Amerikaans ontbijt, waarbij je de keuze hebt uit een vijftiental verschillende soorten donuts, is niet MIJN idee van een uitgebreid ontbijt. Warme kop thee doet het altijd goed.

Zo laat op de fiets stappen heeft wel het voordeel dat het meteen lekker warm is. Weer een prachtig landschap, mooi overvolle velden met vol bloeiende bloemen. Rustige oceaan nu, kabbelend rond de formidabele rotsen.
De heuvels vandaag lang, lang en zeer pittig, zeker met een brandende zon op je kop. Maar het gaat, het goed, zwaar maar goed.

En inderdaad ik kan mijn prestatiedwang bedwingen. Na veertig kilometer stop ik (wij) in Ragged Point. Motel, restaurant, benzine en een winkel, meer is het niet. Weer op een fantaschtisch mooi punt dus veel dagjesmensen. De prijs is pittig, maar dat is alles aan de Big Sur. Vergeleken met gisteren, een stuk goedkoper en nog mooier ook. Internet hebben we ja, maar via satelliet. We zitten hier erg afgelegen. Vijf dollar per uur en zeer traag zo waarschuwt mevrouw, dan maar even geen Internet.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

27. Maandag 7 mei 2012Ragged Point - Cayucos 63 km

Vuurtoren in de ochtendnevelSoms is het een beetje drukEn zo zijn er nog honderden meters strandNu van dichtbijWakker worden !!!!

Een mooi rit. Minder spectaculair dan gisteren, maar ook vlakker. Vreemd nu ik met mezelf afgesproken heb kortere afstanden te doen kijk ik heel anders op de kilometerteller. Was het eerst; ik moet nog twintig kilometer. Vandaag; fijn nog lekker tien kilometer fietsen.

Om zes is het nog erg fris, een uurtje later komt de zon over de bulten en gaan al snel weer diverse kledingstukken uit en af.

Deze rit een aangename mooie indrukwekkende, maar stinkende verrassing. Zeeleeuwen, honderden, misschien wel een paar duizend. Blaffen een paar mijlen mee. Op de meeste plaatsen zijn ze niet te zien, en is het verboden terrein. Maar Amerika zou Amerika niet zijn, ook hier zorgen ze voor prachtig verzorgde viewpoints.
Als dikke vette knuffelberen liggen de zeeleeuwen in groepen dicht op en boven elkaar. Soms even een gevecht als twee mannetjes te dicht bij elkaar komen. Maar ook het vechten ziet er net als het liggen, heel vredig uit.

Een fijne rustige weg, brede vluchtstroken, en weinig verkeer. Direct na Ragged Point wordt het vlakker, weiland, koeien, en ook weer prachtige, beetje mistige, vergezichten.

In Cayucos fiets ik eerst het dorp op en neer, kies dan een motel, betaal, en hoor dan dat de kamer pas over een paar uur gereed is. Shit, de eerste onvriendelijke persoon aan de balie in Amerika.

Frank weet nog niet wat hij doet. Maar eerst heeft hij grotere problemen, hij is zijn geldbuidel, met ID kwijt. Alles wordt doorzocht. Niet gevonden. Na derde keer doorzoeken vind hij toch de zwarte buidel in onderin zijn zwarte tassen. Gelukkig.
Frank is een heel goede fietser, maar op het punt van organiseren heeft hij nog wel iets te leren. Bij elke pauze worden op zijn minst twee tassen uitgepakt, om een reep, ONDERIN, de tweede te vinden. Zijn fiets heeft geen standaard, flikkert dus regelmatig om. En met de tassen open moet alles weer bij elkaar gezocht worden. Ik zou er gek van worden. Frank zelf foetert ook regelmatig, maar zijn wanorde blijft. Zelfs nadat hij gistermiddag al zijn spullen gereorganiseerd heeft.

Kamer is klaar. Mooie kamer. Balkon. Strand direct voor de deur. Zon komt net om de hoek van gebouw, gehele middag zon op balkon dus. Nog een extra nachtje? Nog steeds niet goedkoop, maar voor direct aan het strand te doen.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

28. Dinsdag 8 mei 2012 Cayucos

Onder de pier van CayucosMijn Motel in de ochtendmistCayucos cityonder de pier in de afternoonCayucos II

Nog een dagje in Cayucos. Uitslapen voor zover ik dat kan. Even mail lezen en antwoorden, in bed, uitzicht op een rustig kabbelende oceaan.
Frank klopt al voor achten op de deur, waar aan de klink het bordje "Privacy Please" hangt. Nu even niet Frank!
Nog even weer in bed. Douchen en dan ontbijten, neen niet het gratis donuts-ontbijt in het motel, daar heb ik genoeg van. Naar de tent waar ik gisteren een laat uitgebreid- en nu weer een nog groter breakfast neem.
De vier, niet al te dunne, domino spelende mannen, zitten weer ieder op zijn eigen plaats op dezelfde bank. Denk zo elke dag. Één speelt op een vriendelijke manier sheriff; ben je nog er nog steeds? Nederlanders mogen hier maar twee dagen blijven. Morgen wil ik de zon in je nek zien ondergaan. Alom schatergelach.

Verboden Toegang. Nog nooit heb ik een land zoveel van deze bordjes gezien. Het lijkt er op dat alles wat niet openbaar is, verboden te betreden is.
Kan natuurlijk ook zijn dat de eigenaar van een terrein bang is aansprakelijk gesteld te worden, als er iets met een persoon op zijn terrein gebeurt. In Amerika word je heel gemakkelijk voor het gerecht gesleept. Dus als je een ieder van je eigen terrein houdt, kunnen ze je daar niet op pakken.
Maar ook de overheid doet goed mee. Waar ook maar iets gevaarlijks kan gebeuren, staat een bord dat dit verboden is.
Begint er voor mij een beetje op te lijken dat een gemiddelde Amerikaan overal de verantwoordelijkheid legt, behalve bij zichzelf.
Toeval? Op dag 28 schrijf ik bovenstaand , begin ik voor het eerst in de vakantie in een boek en lees;

Verlichting is het zegevieren van de mens over zijn zelfverkozen onmondigheid. Onmondigheid is het gebrek aan vermogen zijn eigen verstand te gebruiken zonder andermans leiding. Deze onmondigheid is zelfverkozen als de oorzaak niet een gebrek aan verstand is, maar gebrek aan moed om het verstand te gebruiken. Voor Verlichting is niets anders vereist dan vrijheid, die vrijheid welke inhoudt dat men in elk opzicht openbaarlijk van zijn verstand gebruikmaakt. Want het is de roeping van ieder mens om zelf te denken."

Van Immanuel Kant (1783)
Het boek; Het bezoek van de lijfarts. Van Per Olov Enquist.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions

29. Woensdag 9 mei 2012Cayucos - Pismo Beach 58 km

Mooie mist in de morgengras en mistThe roadJust a farmPismo Beach I

Oeps, om tien voor zes zet ik de fiets buiten, fuck achterband halfvol. Dan eerst maar een nieuwe binnenband erin.
Half uurtje later, on the road again. Ook deze keer weer in een dikke mist die af en opklaart, maar pas om acht uur breekt de zon echt lekker door. Toch ook in de mist is het heel mooi fietsen. De wereld is weliswaar een stuk kleiner, maar ook dat heeft zijn bekoring.
Als we Pismo Beach naderen waait de koude zeewind ons tegemoet. Het strand ligt weer onder een dikke mistdeken. Wat niet abnormaal is voor hier. Gisteren in Cayucos was de zon er ook pas rond het middaguur.
Ik vind, vlak aan het strand, een redelijk motel. Frank staat al een half uur voor de deur te dubben. Verder of hier blijven. Volgende overnachtingsplaats is tachtig kilometer. Duidelijk voor mij; ik blijf. Frank kan onderweg altijd ergens kamperen, als Lompoc te ver wordt. Wild kamperen is wel verboden, maar in een bosje ziet niemand je.
Ik ga eerst mijn band plakken. Ook in een emmer water kan ik nergens een lek vinden. Vreemd. De fiets stond de afgelopen dagen dicht tegen een kachel, die ik altijd aan doe om de was te drogen. Zou het TE warm geworden zijn?

Frank gaat verder. Hij wil in Santa Barbara op mij wachten? Frank's doel ligt een eind ten noorden van Los Angeles, dus ook niet zo heel ver meer. Misschien begint hij de stal te ruiken.

Ja hoor, om twaalf uur ligt het strand weer vol in de zon. Pismo Beach is een beetje Scheveningen. Nu ben ik niet echt dol op die drukke toeristenplaatsen, maar t'is nu rustig EN, het belangrijkste, ze hebben terrasjes. Iets wat ik tot nu toe node gemist heb.

Ik vind mezelf een heel beleefd mens, en zeg dus vaak dankjewel. Hier wordt je er veelvuldig mee op de oren geslagen. Bijna na elke zin met een ober bijvoorbeeld; Thanks very much. You are welcome. Zeg of krijg je dan terug. Het is meer een mechanisme geworden hier, althans zo voelt het voor mij aan. In woorden lijkt de Amerikaan heel dichtbij te zijn. In werkelijkheid mijlen ver verwijderd, van enig werkelijk persoonlijk contact. Zo ervaar ik het, en ook Frank bevestigd dat in onze gesprekken; That's how we communicate here!
En waag het niet om in een restaurant zomaar aan een tafeltje te gaan zitten. Nee, je wacht netjes tot er een meneer of mevrouw komt die je met menukaart naar een tafeltje begeleid. Direct erna krijg je glas water en ijs op je tafel en wordt gevraagd of je naast het water nog iets anders wilt drinken. Veel Amerikanen houden het bij water. Het kost me elke keer weer moeite uit te leggen dat ik niet direct wil eten, maar eerst een pilsje wil drinken. Voor het pilsje op is, zijn zeker wel vier keer langs geweest om te vragen of ik mijn keuze, uit het menu, al gemaakt heb. Terwijl ik toch steeds weer duidelijk zeg, dat ik eerst wil drinken en dan bestellen. Een Amerikaan doet zoiets niet. Eten in Amerika is redelijk snel gedaan.

Is het linksom of rechtsom? De dikke mensen, zeg maar gerust vet, lopen heel slecht. Zijn ze dik omdat ze slecht lopen, of lopen ze slecht omdat ze een beetje veel te groot zijn.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 3 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

30. Donderdag 10 mei 2012Pismo Beach - Lompoc 75 km

Amtrak, en dan met dat mooie geluid M2MAkkersHeuvelsOn the Freeway 1 to LompocNet alsof de bomen er af zakken

Als ik om half elf, vroeg hè, Lompoc binnenfiets, breekt pas de zon door. De gehele ochtend rij ik in koud nevelig weer. Niet zo'n dikke mist als gisteren, maar genoeg.
Zeker in het licht van Big Sur en de Redwood bossen een heel saaie dag. Akkers, met hardwerkende Mexicanen. Als ze bak met aardbeien hebben volgeplukt, wordt deze ingeleverd en lopen ze hard, echt hard, met een leeg kistje terug naar hun plaats in de pluklijn.
In Guadalupe probeer ik een ontbijt te scoren. Maar juist omdat hier zoveel Mexicaaanse arbeiders wonen, zijn er vroeg op dag al wel zeker vijf Mexicaaanse restaurants open, wel lekker, maar een beetje te zwaar op de maag, zo vroeg, herinner ik me nog van een vorige keer.

Na Pismo Beach eerst kilometerslang RV (camper) campings links en rechts van de weg, verder geen motels meer gezien. Dan akkers en nog eens akkers, aardbeien, sla, wortelen, uien, peulen is zo wat ik meen te herkennen.
Zelfs de heuvels daarna zijn saai en kaal vandaag, even een paar klimmetjes, de grote Air Force Base Vanderberg (Nederlandse afkomst?) voorbij. Het blijft somber weer.

En dan nu Lompoc. Gezellig? Neen dus. Maar na 75 kilometer nog 90 naar het volgende motel is me teveel op één dag.
Freeway en daarna Highway 1 gaat middendoor de stad. Aan het begin en het eind motels en winkelcentra. Zoals bijna overal.
Vergelijk het met een meubelplein in Nederland, dan wat meer soorten winkels en een keer of vijf zo groot. Dood saai. Dat is het nadeel van de actieradius van het fietsen. Het zou anders nooit in mij opgekomen zijn, hier te stoppen. Enne ook geen terrasjes vandaag.

Vijf uur. Bwaaah, shit dit is echt niet leuk om een middag in zo'n stad door te brengen. Stukkie fietsen, ha, ha, wil juist een beetje rusten.
In Duitsland bestaat een spreuk voor een plaats die je echt niet leuk vindt (vertaald) "Hier wil ik nog niet dood over een muur hangen". Daar doet Lompoc mij aan denken.
Natuurlijk zijn er veel leuke plaatsen hier aan de kust. Maar als je van motel naar motel reist kom je vaak op zulke lelijke asfaltplaatsen terecht.
Mijn advies dus, niet ZO doen. Kamperen is helemaal niet mijn ding, maar als je er wel van houdt, een betere manier om deze, toch zeer mooie, route te ontdekken. Campings genoeg.
Ook kun je de gehele dag op de fiets blijven, en tegen het eind van de dag zo'n motel induiken. Met de kamers is helemaal niets mis mee. Ook ben je dan weer afhankelijk van de soms toch wel grote afstanden tussen zulke slaapplaatsen.
Camper of kamperen zou mijn advies zijn.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

31. Vrijdag 11 mei 2012Lompoc - Santa Barbara 94 km

Nog steeds mosEn weer mistSanta Barbara BeachSanta Barbara Main StreetPelikanen

Dit wordt mijn duurste vakantie ooit. Voor een dubbeltje op de eerste rang lukt hier niet.
Heb nu een kamer in het centrum van Santa Barbara. Bij het strand, bij de winkels, bij de pier en dichtbij restaurants. Maar niet voor een dubbeltje! Denk ook niet dat het veel goedkoper gaat worden. Ik hoef niet perse in zo'n toeristenplaats, heb liever de kleine towns, maar of me dat op de laatste 400 kilometer gaat lukken? Alternatief is buiten de stad aan de snelweg, motels genoeg, ook betaalbaar, er omheen, asfalt.

In Washington dacht ik, als het mos van de bomen is, zal het klimaat wel warmer worden. In Oregon dacht ik hetzelfde. Nu in Californië nog steeds volop mos op de bomen. Weer op weg vanochtend in een dikke mist, die nog dikker wordt als ik hoger klim. Qua landschoon ben ik natuurlijk verwend. Het wordt waarschijnlijk niet meer zo beautiful als het geweest is. Eerst weer Highway 1. Vanaf het begin erg druk. Gaat over in de nog drukkere Freeway 101. Niet leuk fietsen. Na 70 kilometer mag/ kan/wil/moet ik eraf. Gelukkig staat het hier OP de Freeway aangegeven.
Het alternatief is rustiger, maar zeker niet mooi. Over een fietspad achter en door woonwijken, wel uitgestorven zo lijkt het, langs een afwateringskanaal, een echt fietspad, maar het kan me niet bekoren. Overigens goed aangegeven als je weet wat je volgen moet.
Gelukkig heb ik mijn GPS, waar ik toch maar de route omgezet heb naar een track, wat (zeker in stedelijk gebied) uitermate gemakkelijk is.
Zoals gezegd niet zo'n mooie route vandaag, maar inderdaad mooi(er) wordt ook moeilijker na al het heel veel moois wat ik reeds gezien heb.

Na de lunch nog steeds geen zon, dus ook nog geen mooie babes op het strand of in de stad.
Noemde ik Cayucos Scheveningen, Santa Barbara is Scheveningen EN Valkenburg en dan het tienvoudige. Er zijn er vele die er van houden, maar IK niet, shit. Voor het strand ligt een groot cruiseschip. Amerikanen, zegt de jongeman bij de receptie. Sinds kort komen ze hier, daarvoor gingen ze naar Mexico, maar sinds de gangsteroorlogen daar steeds heftiger worden, zijn de (reis)verzekeringen niet meer te krijgen.

Uit die angsten komen, lijkt wel, steeds meer waarschuwingen, regels en wetten. Wat ik voorheen al schreef; alles wat niet openbaar is, is verboden. En wat openbaar is wordt beplakt met ontelbare maningen. Ben er de laatste dagen op gaan letten. Op de pier; "Niet over de reling leunen". Nou ja, daar IS een reling toch juist voor. Ik wordt er een beetje bang van, waar is de eigen verantwoordelijkheid? Verloren gegaan in wetten?
Schoot me vanochtend zo te binnen; zou die beleefdheid, in restaurants bijvoorbeeld, ook binnen die regels en wetten vallen? Blijft er daarom geen ruimte meer over voor gevoel, eigen invulling?

Je houdt, IK hou het, bijna niet voor mogelijk dat zoveel nieuwe, bijvoorbeeld mode, ideeën uit Amerika komen. De meeste mensen die ik tot nu toe gezien heb zijn zo behoudend, dat het mij verbaast dat er nog een keutel uit komt. Aardig hoor, vriendelijk, maar iets innoverents zie ik in hun totaal niet. Dat probeer ik niet te brengen als een belediging, maar just my constatering. De volgende paar honderd kilometer zouden door 'modern' gebied moeten gaan. 'k Weet nog niet wat ik aangenamer vind.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

32. Zaterdag 12 mei 2012Santa Barbara - Port Hueneme 71 km

Leaving Santa BarbaraBike Lane near FreewayDe Campers op een heel lange rijHet 5 sterren deel van Port HuenemeMy view now

Shit, dit is depressief. Langs de Freeway 101, achter grote heggen of muren, villa's in de verte, landerijen, soms een uitgestorven dorpje, dat in een lichte miezer.
In die dooie dorpjes wel weer kamers voor 50 of 60 dollar, waar ze aan zee beginnen bij 150 of 160. (vergeet niet dat er altijd nog 10% Tax bijkomt) Heb nog even met het idee gespeeld een week eerder terug te vliegen, had ik misschien toch moeten doen!
Ach wie weet wordt het weer mooier, qua landschoon echter is dit een grote anticlimax.
Nu eerst een ontbijtje onderweg in Carpinteria.

Shit, shit, shit wat een shit(vakantie)dag. De route wordt ook na het ontbijt niet mooier.
Vakantiedorpen, bijna zonder een levende ziel, lange rijen campers langs de kust, spoorlijn en Freeway aan de andere kant. Rijke dorpen, mooie havens, mooie boten. In Port Hueneme verwacht ik heel dure hotels, dat is het enige wat meevalt, de prijs van de gribus motels. Buiten het vijf sterren gebeuren, treunis troef. Verder? De volgende 60 kilometer is niets. Fiets maar een stuk terug, naar de, wat ik denk, beste, in ieder geval één waar restaurants in de buurt zijn.
Ik moet eigenlijk ook niet zo zeuren. Wat ik wil is avontuur (of altijd gewild heb!?), en dit hoort ook daarbij. Bewust heb ik bepaalde dingen NIET voorbereid, NIET gepland. Kan natuurlijk de hele middag op het Internet surfen, voor een mooi motel in een volgende plaats. Nee, dan weet ik al waar ik morgen zal zijn. Niet doen.
Maar kan me niet herinneren dat ik mij op een vakantie zo vaak niet thuis gevoeld heb als hier. En neen, dat is niet de schuld van de Amerikaan.

Tja. En dan de middag, lui. Tegenover is een Vietnamees restaurant, druk, altijd een goed teken. Ik gebruik er lunch en dinner, niet echt gezelig, dat schijnt Amerikaan niet erg te deren, maar zeer goed eten. Jammer desert hebben ze niet hier, dan nog maar een gebakken ei, ik heb nog steeds honger. Tussendoor vanmiddag, flesje wijn, boek lezen en de kaart bestuderen.That's all for this afternoon.


In 1982 werd het uitgeven van een kaart van de officiële State Pacific Coast Route stopgezet. Omdat de route heel populair bleef, heeft The Adventure Cycling Association (de kaarten die ik nu gebruik) de route in haar pakket opgenomen.
In 1990 echter werd door de gouverneur van Californië een wet getekend die de route als een officiële State route (h)erkend. Nu onderhoud ook Caltrans (California Dept. Of Transportion) een ongeveer zelfde route. Sommige delen zijn goed bewegwijzerd, ander nog niet.
En niet overal lopen de routes gelijk. Maar toch heel leuk, dat er vanuit een statelaw een fietsroute moet worden onderhouden.
Kaarten en / of GPS tracks blijven vooralsnog nodig. Al is California een stuk beter in bewegwijzering dan Oregon of Washington, daar zie je er bijna niets van.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

33. Zondag 13 mei 2012Port Hueneme - Los Angeles Santa Monica 77 km

Fietspad over het strandSoldiers died in iraq sofarHollywood I thinkOr Beverly HillsPelikanen op het strand

Als ik onder DE pier van Santa Monica doorfiets is mijn eerste ingeving, niet stoppen, verder, verder. Wat een drukte, wat een toeristen, wat een shit. Ik ga door, draai om, draai weer om en fiets dan toch de stad maar in.
Los Angeles, Santa Monica hoort ook bij mijn opvoeding.
Big City. Big Prices. Toch als ik met fiets en al in de lobby van het Hostel sta, voel ik me daar tussen de hectische drukte van de rugzaktoeristen ook helemaal niet thuis. Het Hostel staat trouwens op een prachtige plaats, tweede straat van het strand en vlakbij de pier.
Nee even niet voor mij, in Monterey kost een privékamer in een Hostel ook al 90 dollar, dus zal hier ook niet goedkoper zijn. Het hotel aan de overkant, hoe verder van het strand hoe goedkoper, heeft nog wel een kamer, 10% korting krijg je al snel, nog wel duur hoor.
Maar alles voor het goede doel; opvoeding en ervaring. ;>) .

Na de akkers van Port Hueneme wordt de weg langs de kust weer mooier, nog rustig op een bewolkte zondag, moederdag, en ja ik heb bloemen gestuurd en net even gebeld.
Tja, dan begint Malibu, eerst nog onschuldig, enkele prachtige villa's tegen de heuvel en direct aan zee. Later rug aan rug zodat bijna geen oceaan meer te zien is. Links tot hoog op de berg riante woonhuizen. Even denk ik in Malibu centrum te overnachten. Pfff. Ik durf veel, maar als ik de lobby van zo'n motel zie waag ik het maar niet naar de prijs de vragen. In Malibu zijn er trouwens niet veel alleen bij de pier heb ik er enkele gezien.
Doorgaan dan maar. Highway 1 wordt steeds drukker, en hier mag er WEL op de vluchtstrook, mijn fietspad, geparkeerd worden. Gelukkig begint ongeveer bij de City Limit van Los Angeles een fietspad dwars over het strand, rustiger qua auto's, maar veel joggers en fietsers.

Douchen en dan de stad in. De pier heb ik snel gezien. Aan het begin, restaurant Lobster, staan alleen al op de eigen parkeerplaats, een man of tien, niet overdreven, het verkeer te regelen. Op de pier, een lang rij voor de restaurants, wachten op een vrije tafel. Ik weer terug stad in.

Had ik dat willen missen? Ja, Ja en nog eens Ja. Tijdens de lunch zie ik van hop on - hop off City sightseeing bussen voorbij gaan. Een mooie manier om de stad te bekijken. Na het eten ga bij zo'n halte staan. Al snel verschijnt de bus. Wilt u ook Hollywood zien vraagt de chauffeur? Yes, dat is wel mijn plan, veertig dollar, kaartje is 24 uur geldig.
Wat ik me eeuwen hierna nog zal herinneren zijn de vele verkeerslichten en de massa's auto's en duizenden mensen. Vier uur lang, Santa Monica, Beverly Hills en Hollywood. Landinwaarts, weg van de kust is het een stuk warmer, mag ook wel in een open bus.
Walk of fame, filmstudio's, wie wat waar gedaan heeft, van de filmsterren dan. De beroemde letters HOLLYWOOD tegen de berg. Vroeger stond er "Hollywood Land" reclame van een makelaar. Het "Land" viel naar beneden en de stad, met geld van de beroemden, adopteerde en onderhoud de letters nog steeds.
Verder veel Amerikaanse verhalen over het grootste, het duurste (winkelstraten) enzo, enzo.
Ben blij dat ik weer terug ben.

Morgen weer langs het strand fietsen. Los Angeles is nog veel, heel veel stad, zou er ook een rustig deel zijn. Verwacht het eigenlijk niet. Wil best nog wel ergens voor een redelijke prijs een extra nacht blijven.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

34. Maandag 14 mei 2012Los Angeles Santa Monica - Los Angeles Long Beach 62 km

Strand vroeg in de morgenLangs de havensDoor de woonwijkenLangs het afwateringskanaalStilleven met een blauw winkelwagentje

Mooie fietsdag vandaag. Vanaf zo ongeveer zes uur komt de zon al over de heuvelen. Ik moet mezelf dwingen niet TE ver te fietsen, anders ben ik TE vroeg bij mijn doel.
Maar, ja er is weer een maar. Maar zestig kilometer fiets ik. Dertig over het strand, echt dwars over de strandvlakte kronkelt, waarom die bochtjes erin zitten weet ik niet, een mooi schoongeveegd pad. Heerlijk om te fietsen. Dan zie je pas HOEveel zwervers er zijn. In de vroege ochtend zijn zij, naast de joggers, degene die het strand in grote getale bevolken.
Maar de maar is die andere dertig kilometer, dwars echt dwars door Los Angeles, in een drukke maandagochtendspits. Dat is even niet zo leuk. Soms even door een woonwijk. Er staan auto's, het gras is netjes gemaait, waar zijn de bewoners, bijna niemand op straat.
Dan langs een afwateringskanaal weer richting strand. Onder de bruggen veel tentjes, nee geen fietsers op doortocht, zwervers met 'rijkelijk' gevulde winkelwagentjes naast hun schamele onderkomen.
Weer op het strand aangekomen neem ik me voor vroeg te stoppen, niet omdat ik moe ben, in tegendeel, maar .... Tja wat ..... Eigenlijk fiets ik het lieftst gewoon door. De planning is het die me 'dwingt' te stoppen.

Op goed geluk verlaat ik bij de pier van Long Beach het fietspad. Geen antwoord in de lobby van het motel. Verderop een zeer luide stofzuiger. Klop, klop. Meneer is de manager, en dus ook schoonmaker, van dit onderkomen. Verrassend goedkoop zo dicht bij het strand. Geen zicht meer OP de oceaan. Ze hebben appartementen ervoor gebouwd zo vertelt hij ... tsa ... dan zakt de prijs erg hard. Inclusief tax zestig dollar. Mooie grote kamer, zelfs met keuken. Net zo netjes, zo niet netter, als gisteren, en bijna driemaal goedkoper.
Douchen, de was doen, en in drie minuten op het strand. Surprise me, zeg ik, als de ober vraagt welk bier ik wil. Echt een leuke verrassing; zes verschillende, halve, glazen bier, met eronder de naam en smaakomschrijving. Lekker ... Maar een goed idee, zo vroeg op de dag?
Ik hoef mijn ID niet te laten zien, maar jonger uitziende mensen die alcohol bestellen, wordt wel degelijk gevraagd ID te tonen. Zonder problemen (wederzijds) overigens.

Schandalig, schaamteloos schandalig, ook gisteren weer, in het dure hotel vragen ze nog eens tien dollar extra voor 24 uur Internet. Hoor het wel vaker, hoe duurder het hotel, hoe meer er voor Internettoegang betaald moet worden. En niet alleen in Amerika, all over the world, is mijn ervaring.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

35. Dinsdag 15 mei 2012 Los Angeles Long Beach

Fietsrek 1Fietsrek 2Fietsrek 1Fietsrek 3Fietsrek 4

Mijn lichaam staat helemaal naar fietsen. Als ik lig, als ik loop, als buk, als ik zit; pijn in de rug. Op de fiets geen centje pijn (meer). Erg vermoeiend zo'n rustdag ; >)

Nog een dagje Long Beach dus. Behalve de "Belmont Brewing Company"; mooi terras, lekker bier en goed eten, (gisteren hoorde ik een (nog) oudere man zeggen, ik kom hier graag omdat de serveersters zo mooi zijn) eigenlijk op die plaats niet veel te doen.
Tot nu overal gezien in Amerika, concentraties van winkels, cafés, restaurants en dergelijke, in de woonwijken niets. Iemand vertelde mij dat hij zestig kilometer moest rijden om boodschappen te doen, en dat die afstand voor een gemiddelde Amerikaan niet ongewoon is.

Wat hoor ik? Ik kan niet verstaan WAT ze zeggen, maar de intonatie komt me heel bekend voor. Nederlanders? Even luisteren. Ja hoor twee jonge Hollanders met de auto onderweg, naar de bekende natuurparken. Even weer een heel leuk gesprekje.

De pier in Long Beach heet "Belmont Veterans Memorial Pier". Ook kom ik vaak tegen dat gewoon een stuk van de Highway Memorial voor veteranen is. Ik hoop dat ik het verkeerd heb, maar kan het gevoel dat dit een soort zoethoudertje is niet uit mijn systeem krijgen.

Los Angeles is een county en een stad. Als de county Los Angeles een aparte staat zou zijn, zou deze qua inwonertal op plaats acht van alle Amerikaanse staten staan.
De stad Los Angeles is de grootste gemeente van de wereld, 451 vierkante mijlen (later maar eens omrekenen). Ik begrijp nu dat, bijvoorbeeld Santa Monica, Beverly Hills en nog een paar andere, zelfstandige gemeenten zijn. Volledig ingesloten door Big Brother LA.
Die uitgestrektheid heeft LA ook aan zichzelf te danken. Tot voor kort waren hoge gebouwen verboden. Men dacht de gezondheid schade toegebracht zou worden als die hoge bouwgevallen te veel schaduw in de straten zouden brengen. Het idee klinkt goed, maar moeilijk voor te stellen als je nu al die brede, met heel veel groen er erlangs, boulevards ziet.

De Aziaten hebben de naam gesloten te zijn, geen emoties te tonen. Kan natuurlijk aan mij liggen, en waarschijnlijk is dat ook zo, maar in Azië heb ik meer emotie, meer gevoel gezien dan hier, in the great America.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

36. Woensdag 16 mei 2012Los Angeles Long Beach - Oceanside 110 km

Say Goodbye to Long BeachSpped Limit voor fietsersStrand kan ook saai zijnAf een mooi plaatjeLive to Ride .....

How are you sir? Heeft u een (fiets)helm? Nee, die heb ik niet.
Dan heeft u geen toegang hier, gaat moet u weer terug! De wachtpost blijft vriendelijk, maar is onverbiddelijk. Terug dus.
Toevallig had ik het vorige week achterop de kaart, bij de kleine lettertjes, al gelezen; de fietsroute gaat over of door Camp Pendleton Marine Corps. Daar is ID en fietshelm verplicht. Onderweg had ik al een andere fietser gesproken die vertelt dat het ID een Amerikaans rijbewijs moet zijn. Ik hou wel van een uitdaging en ga dus gewoon richting poort. Over het ID hebben we het niet gehad, terug ..... En dat vind ik vreemd het alternatief is de Freeway Interstate 5, tweemaal vierrijbanen, die alle bijna steeds in gebruik zijn. Wat is nu gevaarlijker; zonder helm op een rustig militairterrein of zonder helm op de Freeway? Mij maakt het niet zoveel uit, maar sommige regels zijn niet echt slim. De Freeway is voor dit deel, een dikke tien kilometer, wel weer even vrijgeven voor fietsers?? Zal dus wel vaker gebeuren dat de basis dicht is.

Na zo'n 65 kilometer ben ik in San Clemente. Er zijn hier motels, maar de route gaat grotendeels door woonwijken, en tja daar is niets behalve wonen. Even naar de kust dan. Shit wat zijn die rot kleine heuveltjes tering steil. Meeste straatjes richting strand doodlopend. Weer rotsteil omhoog. Nee San Clemente is geen stad om even rustig op de fiets rond te kijken naar een hotel. Verder dan maar en ja dat zit ik zoweer boven de honderd kilometer. Mijn fietsconditie is beter dan mijn rustconditie.
Weer een saaie rit vandaag. Veel door stedelijk gebied. Ook voor mij is de wind bijna altijd in de rug. Dat is een sterk argument om van noord naar zuid te fietsen. Maar qua opbouw van natuurschoon is het beter van zuid naar noord te fietsen.

Als ik in Oceanside een hotel gevonden heb. Eerst iets drinken en lunchen.
Twee uur later, en een beetje veel dronken; als ik mijn tweede biertje bestel raak ik gesprek met John, heeft een Body & Paint shop, aan de bar. Al een beetje dronken. Heeft thuis een verzameling wapens, waarmee hij zijn kinderen en kleinkinderen met hand en tand wil verdedigen. Tegen wie? De vijand! Wie is de vijand? Shoot first than ask. Als ik die wapens niet heb, voel ik me niet happy, niet gelukkig. John komt heel verstandig over, toch, de regering vertrouwt hij niet, hij wil zelf de controle in handen houden. EN vooral zijn eigen familie veilig stellen.
Het schijnt dat ik, volgens hem, in een hoerenhotel zit. In Amerika weet je dat niet , aan de buitenkant niet te zien. De twee oude vrouwtjes in de lobby zijn in iedergeval zeer zeker niet de aantrekkelijkste.
Verder een heel aangenaam gesprek over Europese en Amerikaanse waarden en normen.
John betaald drie biertjes voor mij; ik ben gast. Als ik later afreken betaal ik een biertje extra; voor John als hij de volgende keer weer komt. How nice, dat heeft nog nooit iemand zo gedaan.

En nu, nog 250 kilometer togo gisteren en vandaag zomaar 110 er vanaf gesnoept.

Tja weer een luxeprobleem. Het hotel is goedkoop, niet chique, niet mooi, goed genoeg. Misschien blijf ik nog een nog nacht, als ik goed slaap. In de buurt is een missiepost, die ik misschien kan bezoeken. Beetje blijven fietsen om af te trainen, hopelijk beter dan gisteren wat een ietwat pijnlijke rustdag was.

Nu in het restaurant vraag ik waar de huidige moderne muziek gebleven is. Kunnen we niet maken zegt de serveerster zodra er families met kinderen hier zijn krijgen we direct commentaar op de 'vieze' woorden die in de muziek van nu te horen. Ze komen gewoon niet terug als we geen 'nette' muziek spelen, ook het TVkanaal in de zaak moet van onbesproken kwaliteit zijn.
So much voor het moderne Amerika; hoe kun je (kinderen) opvoeden door ze buiten de huidige wereld te houden? Lijkt een beetje op het oude Rusland, indoctrinatie werd het destijds genoemd. Maar hoe meer ik hoor, heeft het behoudende (zijn dat de conservatieven) deel van Amerika een grote invloed op de huidige maatschappij in de US.
En dan is er nog een deel, vooral in het noorden, die gewoon van die oude muziek houdt.
Dit alles volgens mijn eigen mening over het kleine deel van. Amerika wat IK gezien heb.

Loose your dreams and you will loose your mind. Ruby Tuesday



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

37. Donderdag 17 mei 2012 Oceanside

Kerk Mission San Luis Rey De FranciaSecret gardenMission San Luis Rey De FranciaThe old Pepper TreeThe inner garden

Eerst ontbijt. Ik blijf nog een dag hier. Maar weet nog niet of het kan. In de lobby is nog niemand te zien .....
Het kan.

En nu een eindje fietsen. Doel vandaag is een oude missiepost te vinden. Mission San Luis Rey De Francia. Ik fiets de Highway 76 op en denk dan de missie wel te zullen zien. No No. Zo'n twaalf kilometer landinwaarts, met de auto misschien korter. Aan de noordkant van de 76 zie ik mensen fietsen, mooi fietspad, via een kruipdoor, sluipdoor paadje kom ik er op. Heerlijk zo fietsen op een dijkje langs een rivier. Vraag een paar keer waar de missie is. Bij Douglas straat (staat op de brug) rechtsaf, eindje dorp in. Linksaf op de Mission Avenue en daar staat het links.
In de jaren na 1760 zijn deze missies gebouwd. Het zuidelijke deel van California was toen in Spaanse handen. Spanje echter had geen geld om hun bezit daar te verdedigen tegen oprukkende Engelsen, Fransen en Russen. Toen kwam het slimme idee om de aldaar levende Indianen tot het katholieke geloof te bekeren, éénmaal een investering voor de bouw te doen, een paar soldaten erbij, klaar is kees. De missies werden selfsoupporting. Een relatief goedkope verdedigingslijn van 21 missies werd door de Franciscaner pater Junipero Serra langs El Camino Real (de weg van de koning)gesticht.
Een mooi klein kerkje, museum, kerkhof en prachtige tuinen met de oudste Pepper Tree van California. Omdat ik op de fiets ben (?) krijg ik een rondleiding in de afgesloten delen van de tuinen.
Als je tijd over hebt, zeker een bezoekje waard. Zoek direct na het viaduct van de Freeway 5, links, even stukje zandweg, het fietspad.

Het volgende doel is ducktape te vinden. De winkels zijn er wel, maar vaak weggestopt op industrieterreinen. Na wat vragen vind ik een Hardware store. En de tape om de fiets weer in een doos, voor in het vliegtuig, in te pakken. Een doos die morgen door Heather, een vriendin van Keith, in mijn laatste hotel bezorgd zal worden. Mooi hè hoe de wereld in elkaar steekt! Heerlijk. Nogmaals mijn hartelijke dank Keith en Heather.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

38. Vrijdag 18 mei 2012Oceanside - Coronado 75 km

De villa'sFietspad tussen villa's en strandZie je hem nog, niet, dat is juist de bedoelomg, stealthEn een vliegdekschipSkyline San Diego

Als een zombie fiets ik de eerste helft van de kilometers. Saai. Woonwijken, lege stranden, duizenden villa's, mooie hoor, maar geen leuke fietsomgeving. San Diego, de tweede helft, is een graadje erger, ook na de ochtendspits nog stervensdruk. Geen mooie fietsdag dus.
Het is vandaag nationale "op de fiets naar je werk dag". Leuk, veel fietswinkels hebben buiten stands met gratis drinken en energierepen. Er wordt druk gebruik van gemaakt.

Ik wordt ingehaald door een mevrouw en meneer op de fiets. Het wordt tijd dat u die Rohloff versnellingsnaaf eens vervangt, zegt meneer vrolijk. Wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Ik heb nog niemand in Amerika ontmoet die dit versnellingssysteem kent. Het wordt snel duidelijk, meneer EN mevrouw zijn salesmanagers van de concurrentie; Nuvinci. Verkopen al heel veel in Europa, vooral Duitsland en Nederland. Ik mag even de fiets proberen. Sorry, dat kan ik nu niet goed vergelijken; met en zonder bagage. Je kunt je trapsnelheid instellen en de naaf regelt dan automatisch het schakelen. Het bereik in versnellingen is nog niet zo groot, maar daar wordt hard aan gewerkt volgens Al en Kathie.
Jaren geleden heb ik al iets gelezen van deze Nuvinci, destijds veel te zwaar, en verder niet veel meer gehoord van die naafversnelling. Het gewichtsprobleem hebben ze dus opgelost. Volgens Al doen ze nu heel goede zaken. Vooral de combinatie Nuvinci en de elektrische fiets zou heel goed zijn; minder energie nodig dus langere duur voor de accu.
Ik krijg mailadressen en een uitnodiging, in Nederland, de naaf eens te proberen. Wie dat ook zou willen, mail mij maar, krijg je de gegevens. De Nuvinci schijnt vier maal goedkoper dan de Rohloff te zijn, maar of tie ook hetzelfde kan? Ik ben benieuwd.
In San Diego de voetgangers- en fietsersferry naar Coronado, gaat elke heel uur. De zon komt er door en dan ziet de wereld er ineens heel anders uit. Mooie skyline van de city San Diego.
Nog even een half rondje over het Schiereiland Coronado. Direct aan het water sla ik de hotels maar over. Op de derde rij, achter de kust nog steeds (heel) duur.

Sunny California. Forget it. Er is zon genoeg, maar niet aan de kust. Al vaak gehoord en zelf gisteren nog meegemaakt , een paar kilometer landinwaarts, bij de missie, volop zon, terug aan zee, dikke wolken met een frisse wind van zee. Vanmiddag weer bewolking na eventjes zon. In totaal eigenlijk weinig zon gezien.

En oh ja, ik ben de mijn 'eindhotel' vanochtend voorbij gefietst. Ik ga eerst naar het 'echte' einddoel; de Mexicaaanse grens. Heen en weer terug nog zo'n tachtig kilometer denk ik, moet toch kunnen in twee dagen.

Tien procent fooi wordt in bars en restaurants minimaal verwacht. Vreemd echter dat ze geen blik werpen op de grootte van de fooi als met je creditcard betaald. Rekening wordt gesloten meegenomen, met een 'hartelijk' dankuwel. Op veel menu's zie ik staan dat groepen van zes of meer personen 18% gratuity (fooi) moeten betalen, dus niet gewenst maar wordt al direct bij de rekening opgeteld.
Wat wel makkelijk is; als je met zijn tweeen wilt betalen doet gewoon ieder zijn eigen creditcard erbij, rekening wordt netjes gesplitst.
En vergeet niet,maar je hebt altijd een vaste ober, wordt de dienst gewisseld, komt de nieuwe ober zich netjes voorstellen.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

39. Zaterdag 19 mei 2012Coronado - San Diego Pacific Beach 81 km

o diep is het niet .... of ....Daar ergens zit een gatDe grens Mexico - AmerikaZoutGrens ....

Even een ommetje in Imperial Beach, ontbijten en kijken of het een optie is voor nog een overnachting, ik wordt pas zondag in mijn eindhotel verwacht.
Nee dus.

Het eindpunt van de fietstocht nadert. Toppunt van een anticlimax. Het park waarin een monument staat wat tevens eindpunt van de Pacific Coast Bicycle Route is, is gesloten. Shit.
Heb ik daar nou het hele eind voor gefietst ;>) Mijn stemming is goed, van het bordje "CLOSED" trek ik me niets aan, rij om het hek heen. Verderop merk ik waarom het park, een moerasgebied, gesloten is; de weg staat nog onder water. Tja. In het water lopen een paar vogels, een soort steltlopers. Nu weet ik dat die beestjes nou ook weer niet van die heel lange poten hebben. Wat zij kunnen kan ik ook. Langzaam fiets ik het water in. Een centimeter of vijf diep, gaat goed. De vogels lopen voor mij uit. Vliegen weg.
Dat had een teken voor mij moeten zijn. Boem. Ik en fiets in een diep gat, net niet tot de knieën. Gelukkig niet steil, ik blijf op de fiets en val niet om.
Terug? Nee.
Langs de kant verder ... Zak diep weg in de naar zwavel stinkende modder. Terug. Nee. Kan inmiddels weer door het water naar de andere kant van de weg, en verder.
En ja dan ben ik er. Niemand te zien. De grens, tussen Amerika en Mexico, zelf is best imposant, als een Berlijnse Muur slingert deze zich door het landschap. Een groot hoog hek. Toch moet het mogelijk zijn voor de (arme) Mexicanen erover of er door te komen; onderweg naar het park zie ik een groep soldaten, met quads, die iemand gevangen genomen hebben.
Paar foto's, dan maar weer terug. Behalve konijnen en grondeekhoorns, in het gesloten gebied, niemand te zien.

Omdat het gisteren "nationale fiets naar je werk dag" was, zijn er gratis kaarten uitgedeeld. Hierop de fietsmogelijkheden rond en in San Diego. Met behulp van deze kaart heb ik gisteravond een route voor mijn GPS gemaakt. Dezelfde weg terug doe ik, als het even kan, niet. Geen echt mooie, maar wel een redelijk fietsvriendelijk manier om door een grote stad als San Diego te komen. Het weer is goed. En voordat ik er erg in heb zie ik ze vliegen. Letterlijk. Ik ben alweer bij het vliegveld, zonder er al te veel van te merken, door of langs het centrum van San Diego gefietst.
Daarna het fietspad rond Mission Bay Park. Had ik beter niet kunnen doen, een of andere wandelactie voor een goed doel. Honderden mensen bevolken het fietspad.

Onderweg geen leuke plaatsen om te overnachten gezien. Dan maar naar, een dag te vroeg, het eindhotel. Vol. Een soort militair- en eindexamen weekend. Meneer Tim van de Beach Haven Inn doet zijn uiterste best om voor mij onderkomen te vinden, en dat lukt, een paar kilometer verderop.
Voordat ik mij heb voorgesteld zegt meneer Tim al, u moet meneer Wim zijn, uw fietsdoos is gisteren al bezorgd. Nogmaals dank Heather.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

40. Zondag 20 mei 2012 San Diego Pacific Beach

ZonEclips IZonEclips IIZonEclips IIIZonEclips IV

De fiets is weer vliegtuigklaar. Zoals verwacht zijn de dozen van een fietsenmaker altijd veel kleiner dan de KLMdozen. Dus heb ik met twee dozen en heel veel ducktape de fiets ingepakt. Stuur steekt een beetje uit, hoop dat dat goed gaat.

Waar ik me echt zorgen om maak, is de fiets naar het vliegveld te krijgen. Twee taxibedrijven zeggen dat ze niet de goede wagens hebben. De derde zal zijn uiterste best doen !! ?? ..... En het hotel op hoogte brengen als er problemen zijn. Vanmiddag nog maar eens terugbellen. Heb morgen nog wel de hele dag om wat dan ook te regelen. Probleem is echter wel dat ik om vijf uur in de ochtend al op de airport moet zijn.

Nu in Duck Dive populair en dus heel druk jongerencafé. Bijna iedereen laat zonder dat er om gevraagd wordt zijn ID zien. En de controle van het aangebode bewijs is echt heel serieus. Zonnebril af. Ook als je in een supermarkt een paar blikjes bier koopt, staat er op de bon, dat de cassiere de leeftijd heeft gecontroleerd.
Het meisje aan de deur heeft Duitse ouders woont met moeder hier, en bezoekt vader vaak in Duitsland. Als ze afgestudeerd is wil ze graag naar Europa omdat de mentaliteit haar daar toch beter bevalt.
Different world here. Ontbijt tot één uur, dan pas lunch. Even wachten dan maar.

Maak ik ook dat nog mee, een zoneclips of heet het maaneclips. Half zes in de namiddag. Als de wolken een beetje voor de zon drijven, is er een stuk weg, de maan, mooi te zien. Zonder wolken is de zon nog te fel om in te kijken.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

41. Maandag 21 mei 2012 San Diego Pacific Beach


De boardingpasses zijn geprint. De spullen weer voor het grootste deel ingepakt. Vanavond voor het slapengaan de rest.

En tja nu de eindconclusie, mijn ervaring in Amerika. Qua fietsen, voor mij zwaar, maar heel, heel mooi. Ondanks het vaak niet al te beste weer, ontzettend genoten van wouden met woudreuzen, de Redwoods. Big Sur werkelijk een wonderschoon plaatje. Daarna nog even de zeeleeuwen, dan wordt het landschap minder mooi. Zoals gezegd voor een extase naar het toppunt van natuurschoon moet je in het zuiden beginnen. Maar, dan heb je volgens de boeken veel wind tegen. Mijn ervaring komt hiermee overeen.

Overnachtingsplaatsen zijn goed, hoe verder van de zee, hoe goedkoper. Geslapen van 40 tot 240 dollar per nacht. Dat laatste bedrag gelukkig naar eenmaal, maar over de honderd vaak. De amerikaan gebruikt de motels anders dan wij. Voor hen is het geen plaats om echt te blijven, meer een doorreisplaats. Bijna nooit hebben ze een restaurant, wel vaak in buurt. Ontbijt stelt niets voor. Kamers heel mooi, goed uitgerust bijna altijd een koelkast, magnetron en koffiezetapparaat aanwezig. Check-in tijd is officieel pas om drie uur. En als je een motel zoekt, zoek dan niet IN een stad, maar er naast bij de op- en afritten van de snelwegen. Behalve aan de kust. Ook al vaak genoemd, die motels staan meestal op lelijke plaatsen. Voor mij als fietser is dit vaak een domper, maar het past precies in het Amerikaanse plaatje.
Behalve die paar mensen die ik echt, hoe kort dan ook, heb ontmoet, heb ik het niet zo op de amerikaan. Mijn ervaring is dat ze heel vriendelijk overkomen, maar niet echt, zeg maar totaal niet in jou of jouw verhaal geinteresseerd zijn. Geeft niet, die mensen hebben we in Europa ook, maar de buitenkant vriendelijkheid zet mij, nog steeds, op het verkeerde been, en dan is het even teleurstellend (in iedergeval voor mij).
Thanks Keith and Frank for showing me another side of America.
Amerika is heel schoon en netjes. Nederland vind ik niet smerig, maar Amerika is echt schoon. Zelfs de peukjes worden apart, door de schoonmakers, opgepakt.
Veel is verboden of in regels vastgelegd. En heb het idee dat de gemiddelde Amerikaan zich hier netjes aan houdt. Wat niet verboden is, of waar niet voor gewaarschuwd is, mag en kan gedaan worden. En als er dan toch iets gebeurt, is een ander schuld. Eigen verantwoordelijkheid lijkt niet te bestaan. Gevaarlijk om te zeggen, ik weet het.
De Amerikaan hoort bij zijn groep en wil dat ook heel graag. Wie niet bij een groep hoort is een afvallige en dus geen goede Amerikaan.

Frank and or Keith feel free to add comment on my site, I would appreciate it.
Eten, veel fastfood, grote porties, hier in het zuiden weer normaal. En ik vind het niet een echt lekkere keuken, niet vies hoor, maar ook niets eigens. Zelfs de buitenlandse restaurants, behalve misschien de Mexicaaan, hebben vaak hun smaak aangepast aan de Amerikaanse. En dat wil niet zeggen dat ik slecht gegeten heb. Maar zo'n groot land als Amerika mag voor mij best iets extra's hebben, behalve mayonaise, ketchup en zout voor op het aangebode voedsel.

Ik schrijf dit alles met een grote glimlach om mijn mond; wie ben ik eigenlijk om dit alles zo maar te zeggen.

In mijn stamcafé Duck Dive heeft de kok, deze keer niet achter het fornuis maar aan de bar, een goede bui. Hij is van Taiwan, en wil 'zijn' eten hier introduceren, maar de Amerikanen zijn er nog niet echt ontvankelijk voor. Hij geeft mij een gemarineerd gebakken stuk varkenvlees heerlijk.
Als ik wederom de vraag stel waarom ze in een jongerencafé ook die ouderwetse muziek draaien, krijg ik van een zeer jonge dame een onduidelijk antwoord; we draaien een mix ?? Wat ik hoor is alles oud, niet slecht maar oud. Oeps de kok tracteert op een wodka of zoiets. Wat is het mooiste aan Amerika vraag ik de oberes, ze moet 21 zijn anders mag ze hier niet werken; de stranden zegt ze. En de mensen; ze zijn zo vriendelijk ..... Is het antwoord ..... Ze geloven het echt van elkaar dat het echt is. Oeps II, krijg alweer een vreemde maar lekkere mixdrank van de kok.
Het is mezelf; wordt toch echt een beetje bang dat het oppervlakkige als echt wordt ervaren, dacht eigenlijk dat iedereen wist in welk toneelspel hij/zij meespeelt.

Misschien moet ik van de kok maar geen afscheid nemen. We drinken, aan mijn tafel te veel, vertelt over zijn ontsnapping uit Vietnam ?? En laat me verder eten. Nog een wijntje en dan sleep .....



Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

42. Dinsdag 22 mei 2012



San Diego Detroit KL 5155 07:15 - 14:37 uur (3.148 km) 04:22 uur


Dat gaat goed. De taxi bij het hotel is exact op tijd, met een wagen waar de fiets gemakkelijk inpast. Gewoon op de meter naar de airport, nog een dikke dertig dollar. Bij het vliegveld pak ik eerst een kar. Stop meneer dat gaat zomaar niet. Het inchecken van de bagage begint al direct op de stoep van de vertrekhal. Eerst vertrouw ik het niet, maar als mijn paspoort gescand is, en ik gezien heb dat de bagage naar Amsterdam is doorgelabeled, ben ik blij en heel tevreden dat alles zo snel gaat. Moet wel 150 dollar voor de fiets betalen. Ik dacht dat het de helft zou zijn. Nu geen zin in discussie, zoek ik thuis nog wel uit. Eigenlijk best een goed idee, bagage direct buiten aannemen, hoef je er niet mee te slepen. Nog even security, gewoon Amerikaans streng.

Vliegtuig naar Detroit vertrekt net een kleine vertraging omdat de bagage duren niet goed sluiten. We hebben maar 70 minuten om over te stappen in Detroit, dus de minuten tellen. Naast mij in het vliegtuig zit een gepensioneerde Amerikaanse advocaat. Ooit heeft hij een beroemd artiest verdedigt; menkelenellis. Of ik hem ken, hij zou standbeeld ergens in Amsterdam hebben. een half uur later schiet het me te binnen, hij bedoeld Manke Nelis.

Aardige mensen, samen zoeken we in Detroit onze weg naar het volgende vliegtuig, via twee stops met een sneltram paar roltrappen. En bij A60 zijn ze net begonnen met instappen, mooi op tijd dus. Ook hier wat problemen met de bagage, we vetrekken een minuut ot tien later.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

43. Woensdag 23 mei 2012



Detroit Amsterdam KL 6052 15:50 - 05:55 uur (6.341 km) 08:05 uur


En dan ergens boven in de donkere lucht wordt de plaats van een nachtdinsdag ingenomen ingenomen door een nieuwe woensdag. Drie uur is het in Nederland, nog even een dutje doen.
Redelijk op tijd landen we. Fietstassen zijn er heel snel, fiets iets later, ziet er redelijk uit, alhoewel ze wel de doos deels opengemaakt hebben, maar ook weer dichtgeplakt is.

Conducteur op Schiphol doet nog even moeilijk; voor negen uur geen fietsen in trein. De fiets staat er al in en de andere conducteur blaast het fluitje, rijden maar.

Van deur tot deur binnen twintig uur weer thuis.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions