Vijf Landen
Vijf Landen |
|
| Home | DagBoek | Foto's | Foto's on Map | Kaart | Route | Klimaat |
|
Pffff, honderdenelf kilometer windkracht vier op de kop. Best wel zwaar. Of... Maar is het allemaal zo erg? In "De filosofie van de heuvel" beschrijft Ilja Leonard Pfeijffer hoe je brein de heuvel veel steiler en dus zwaarder maakt. Hetzelfde doet de wind met mij. De psycholgie van de wind. Als ik niet op let 'vecht' ik kilometers lang tegen een loeiharde wind. Fiets ik met aandacht, schakel ik terug, buig voorover, de wind is opeens geen vijand meer. Toegegeven, wind in de rug gaat een stuk sneller. Toch 'rustig' tegen de wind gaat niet eens zoveel langzamer En hoe harder de wind, hoe meer ik de luwte weet te waarderen. En, die is er ook best veel. Dus, valt vandaag best mee met die windkracht vier Op het terras van het restaurant de "Turfhoeve", om half vijf barst de eerste fatsoenlijke regenbui open. Ik onder een parasol. Verder een heel mooi zonnig, deels bewolkte, fietsdag. Up 686, Down 674 meters.
België is anders. België is heel anders. Vandaag de wind, zeker weer kracht vier zuid, pal op de kop. Weinig luwte zo lijkt het. Het blijft stoempen op de Limburgse vlakten en langs kanalen. Paar kilometer voor Maastricht de eerste regenbui. Koud fel heel nat, maar gelukkig kort. Zo blijft het vandaag. Als het dorpje Kanne binnenfiets ben ik in België. Tja België is best wel heel anders dan Nederland. Zekers qua bebouwing. Maar. De wind is weg. Het is droog. Denk even dat ik de verkeerde kant op fiets. Nee 't gaat goed. Wat ik al hoopte; ik zit in het Maasdal, en heb grote stukken luwte. Mooie natuur. Zelf de lelijke industrie wordt even mooi. Tot bijna in het centrum van Luik via een vrijliggend, veelal in de natuur, fietspad. Toppie gedaan België. Shit. In hotel bar en restaurant gesloten. Corona maatregelen!? Dan maar ff Luik in, was ik eigenlijk niet van plan. Heb helemaal geen zin in wandelen. En zeker niet als er elk moment weer een bui op je kop kan vallen. Ga je ergens naar binnen, mondkapje op. Op straat hoeft het volgens mij niet, maar vele doen het wel. Op het terras, sommige ook met mondkapjes, kapje op, kapje af, iets drinken, kapje weer op... Pffft. Ook was ik niet van plan om tijdens deze tocht een dagboek bij te houden. Maar 'moet' eigenlijk wel. Ik heb in het voorjaar zoveel aanpassingen in de programmatuur gedaan, dat een life test zeer wenselijk is. Het blijkt. Meerdere fouten, nu al..... Up 563, Down 540 meters.
Het fietspad langs de Maas. Ravel Meuse. Het pad wil / moet natuurlijk direct langs de Maas haar weg vinden. Ze doet haar best. In het begin is het een paar kilometer erlangs, lange omweg van de Maas af, weer een stukje erlangs, weer er vanaf. Und so weiter. Dan heb ik denk ik, ergens op het internet, een oude GPS track van deze route gedownload, die ook nog in de tegenovergestelde richting is opgenomen. Inmiddels zijn er dus al weer nieuwe stukken van het fietspad, WEL direct langs de rivier, aangelegd. Bewegwijzering is prima in orde, dus volg ik de nieuwe paden. Qua natuur schoonheid valt het ietwat tegen. Bij Luik natuurlijk ontzettend veel industrie, wat vandaag eigenlijk nooit verdwijnt. Een groot hek dwars over het fietspad dwingt mij in Amay naar de overkant van de Maas. Één bordje Ravel wijst even de weg, zoek het daarna zelf maar uit. Wat mij best aardig lukt. Volgende fietsbrug, ook afgesloten, stukje verder nog een brug. Hey een bordje. Nu gaan we echt direct lange tijd lang de Maas. Mooi. Groot is mijn verbazing. Niet in de eerste plaats omdat ik op de grond lig. Onderuit gegaan op los grind. Niet goed opgelet. Op handpalmen en knie schuif ik een stuk. Geen schaafwonden, beetje smerig. De schrik OK. Verbaasd, omdat de vrouw achter mij even remt en dan rustig om mij heen fiets. Zonder op of om te kijken. Geen boe geen bah. Pffft Nu ff in 't zonnetje op de markt in Namen. Vandaag weer veel wind, maar, droog gefietst. Eenmaal het hotel, een fikse bui. Mijn Frans is nooit echt goed geweest, toch leuk om te merken dat veel woorden, verborgen ergens in het brein, nu als ze weer nodig zijn, bijna als vanzelf weer oppoppen. Up 400, Down 387 meters België
Op de buienradar schuift een grote, heel grote buienwolk over Namen. Eerst maar even ontbijt. De wolk is er nog steeds en blijft nog een tijdje, zo vertelt de app mij. De auto's gebruiken hun ruitenwissers niet, dus zal wel meevallen. Inderdaad. Druppelsgewijze regen. Het is moeilijk om nat te worden. Zo blijft het de eerste anderhalf uur. Het maakt de omgeving er niet mooier op. Juist nu het interessanter begint te worden. Veelal direct langs de Maas. Meerdere cafés en restaurants aan het water. In Dinant, even op een bankje, de toeristen zijn nog niet wakker. De Maas oversteken en verder. Aan de nummerborden van de geparkeerde auto's merk ik dat ik in Givet, Frankrijk ben. Klein ommetje, weg van de Maas via een langzaam klimmend fietspad over een spoorlijn en weer naar beneden, en voila, ik ben in het derde land Frankrijk. In Frankrijk, mooie asfalt onder mijn wielen, lekker dicht langs de Maas. Veel wind op kop. Pfft morgen windkracht 5.....shit Van Chooz naar Ham-Sur-Meusse 'ontdek' ik, ten opzichte van mijn eigen track, een hagelnieuw fietspad, nu met de grote bocht mee vlak langs de Maas. Zoals gezegd fantastisch asfalt. In Haybes waait het nog steeds stevig, maar nu met een heerlijk zonnetje. Meerdere terrasjes, maar niemand te zien. Gehele dorp, behoudens een paar toeristen in campers langs de rivier, uitgestorven. Om half zes krijg ik van de meneer van het hotel toch op het terras een (lokaal) (tripple) biertje van de tap. Mmmmmm, heerlijk. Up 396, Down 363 meters
Witte schuimkoppen op de golven in de Maas. Veel wind, heel veel wind. Maar het valt mee, de meeste wind gaat over mij heen. Logisch. Ik bedoel de Maas ligt hier in een redelijk diep dal, dus ook hele stukken in de luwte, soms zelfs even in de rug. Ik naar het zuiden de wind zuidwest west. En dat maakt het ook gevaarlijk. Op elk moment kan er een windstoot van elke kant komen. Ik fiets op het fietspad zover mogelijk van de rivier verwijderd. Komt er een windstoot dan heb ik nog wat ruimte deze op te vangen, voordat ik direct in het water lig. In Revin mis ik een mooi (denk ik) tunneltje. Een agressieve grote hond trekt en houdt mijn aandacht. Aangelijnd dat wel, maar ook zijn baas ziet er niet zo heel vriendelijk uit. Aan de andere kant zie ik het fietspad onder mij uit de berg komen. Jammer. Na zestig kilometer ben ik in Charleville Mézières. Salade op de prachtige markt met af en toe een zonnetje. Niet aan tafel, maar verder bijna iedereen met mondkapjes op. En de wind? In het Maasdal heb ik er verrassend weinig last van gehad. Soms zelf in de rug. Heb me op het ergste, qua wind, voorbereid. Niet nodig dus. Of. Nu nog een stuk op het platteland. Plat is het land in Noord Frankrijk niet echt. Zo heel mooi ook niet. Dorre weilanden met koeien, veel maïs. En, veel wind, maar op de een of andere manier doet me dat niet zo heel veel meer. Natuurlijk is het veel relaxter, zoals vanmorgen, als je eventjes de wind in de rug heb. Om vier uur kom ik op Ekãyano aan. Ivar ontvangt mij allervriendelijkst. Douchen. Kopje thee. In de hangmat. Vier massage-dagen. Leren. Ontvangen. Yoga. Medidatie.... Up 879, Down 781 meters
Ekãyano
Ekãyano
Ekãyano
Ekãyano.
Is het 'eerlijk', als je vijf dagen naar het zuiden fietst met windkracht vier tot vijf tegen, en, als je dan weer terug gaat de wind uit het noorden komt? Nee, waarschijnlijk niet. De natuur gaat haar eigen gang, gelukkig. Bonjour. Daar begin ik maar mee, dat haalt mijn conversatie Frans nog wel. Dan, als ik het hotel binnenkom. "I have a reservation". Huh, de baas kijkt mij geïrriteerd aan. Réservation. Het woord schiet me gelukkig weer te binnen, Je schrijft het bijna hetzelfde, de uitspraak ietwat anders. De baas begrijpt het nu ieder geval. Naar achter, komt terug, monsieur Leeuw, booking. Yes that's me. Mmmm, zoveel reserveringen zijn er dus niet. Wilt u vanavond hier eten? Si. Gelukkig versta ik redelijk wat Franse woorden. Spreken... Non... Non. Onderweg nog even in Bouillon. Uitgestorven. In de zomer op zonnige dagen waarschijnlijk waanzinnig veel te toeristen. Vele cafés en restaurants aan de rivier. Vlak boven de stad, een groot kasteel. Van? Ja inderdaad Godfried van Bouillon, één van de eerste kruisvaarders. In 1096 vetrokken en in 1099 Jeruzalem verovert. Up 1235, Down 1220 meters
Pas om half negen ontbijt. Ik wacht. Ik heb er spijt van. Thee. Plakje kaas. Drie plakjes ham. Wat jam. Wat brood. Had ik beter vroeger kunnen gaan fietsen. Hotel is sowieso erg duur voor wat ze bieden. Om negen uur dan op de fiets. Het miezert direct al fijntjes. Het fijne gaat eraf, wordt dikke koude regen. Voor het eerst de regenjas aan. En niet alleen voor de regen. Hoe hoger ik kom hoe kouder het wordt. Elf graden is niet veel in een korte broek. Erg lang droog is het vandaag niet. Het is veel klimmen en veel dalen. Erg veel. Het klimmen maakt de meeste indruk, het dalen om even uit te rusten. Mooie rustige binnen-boeren-weggetjes. Hier wordt in de winter niet gestrooid, lees ik op de bordjes. Dat hoeft nu ook niet maar koud is het wel. Enige kilometers ten zuiden van Bastogne pak ik de RAVeL Ligne 163, een oude spoorlijn omgebouwd naar fietspad. Dwars door de stad op dezelfde baan. Ver na Bastogne wil ik de spoorlijn verlaten. Om rechtsaf, mijn vierde land, Luxemburg binnen te gaan. Shit.. Vergeten dat de lijn best hoog op een spoordijk ligt, even zomaar afslaan gaat echt niet. Gelukkig zie ik links onder een zandpad meegaan, wat steeds hoger gaat. Een klein doorsteekje brengt me een eindje verder op dit pad. Stukkie terug, en naar Luxemburg. Waterdichte sokken heb ik bij dit weer. Met blote benen houden deze sokken het na een tijdje ook niet droog. Vanaf de benen drupt het langzaam van bovenaf de sokken binnen. Werkt perfect onder een regenbroek. Maar, de schoenen zijn nat, de sokken zijn nat. Een tweede (droog) paar waterdichte sokken is de oplossing. In natte schoenen met waterdichte sokken blijven je voeten ook lekker warm. Een Guinness. Hotel Lamy heeft een restaurant EN een Irish Pub. De keuze is dan gauw gemaakt. Een grote Guinness. De dames aan de receptie en bar spreken gelukkig perfect Engels. Ook het Frans vloeit hun heel gemakkelijk van de tong. Up 983 Down 771 meters
Het is heerlijk door heuvels te fietsen zonder noemenswaardig te moeten klimmen. Fantastisch mooi fietspad. De Vennbahn, oude spoorlijn, van Troisvierges naar Aken, 125 kilometer. In Troisvierges begint het pad met een klim van tien procent. Dit kan niet een spoorlijn geweest zijn. Normale spoorlijnen hebben een stijgingspercentage van maximaal vier à vijf procent. Het eerste deel in Luxemburg is dan ook een 'gewoon' fietspad dat zich met meerdere klimmetjes door bossen en weilanden baant . Naar België, waar het pad zich verder over de oude spoordijk door de heuvelen slingert. RAVeL Ligne (Linie daar waar Duits gesproken wordt) 48 is mooi. Maar. Schrijf ik bovenstaande onderweg, verderop wijkt het fietspad steeds vaker af van de spoorlijn. Daar zitten dan behoorlijke kuitenbijterstukjes tussen. Ingestorte boogviaducten, bruggen, te duur om te herstellen denk ik. Maar mooi is het. Eenmaal op de op de Hoge Venen aangekomen wordt de spoordijk weer bijna overal nauwgezet gevolgd. Prachtige vergezichten. Heerlijk fietsen. Soms lange afstanden gestadig klimmen. Dan weer langzaam naar beneden. Hoogste punt 562 meter. Helm op. Handschoenen aan. Dikke jas. Vier op de vijf van de heel vele fietsers op deze drukke fietsweg heeft een e-bike. Ondanks de achttien graden produceren deze mensen zo weinig energie, dat dikke kleding ze warm moet houden. Relaxed fietsen is het wel. De Vennbahn is door de Pruisen gebouwd om steenkool en ijzererts te vervoeren. De industriële gebieden van Aken en Luxemburg op de korst mogelijk manier met elkaar te verbinden. Gereed in 1889. Was zo succesvol dat het éénbaansspoor van den beginne al snel dubbel uitgevoerd werd. Na de Eerste Wereldoorlog werden, in het kader van het verdrag van Versailles, de kantons Eupen en Malmedy aan België toegekend. Met gevolg dat de spoorlijn meedere malen de grens Duitsland / België overging en dus ook even zoveel malen grenscontroles uitgevoerd moesten worden. Om dit te voorkomen werd de spoorlijn met stations aan België toegewezen. Vier stukken Duitsland liggen nu, tot op heden, afgesneden van het moederland (exclaves). In de Tweede Wereldoorlog, tijdens het Ardennenoffensief werden de meeste bruggen en tunnels vernield. En dus niet weer hersteld. Up 649 Down 685 meters
De wind, als die er is, heb ik in de rug, dat is mooi meegenomen. Verder is en blijft het een grijs grauwe dag. Van miezerregen tot dikke regen, weinig droog,geen zon. Door het dak van de riviertjes de Nette en de Schwalm. Mooi. Tja. Veel akkers ook. Kaal. Mistroostige dag. Fietsen ging lekker, genoeg zuurstof in de lucht. Up 393, Down 763 meters
Eerst nog ff een dikke vette bui op m'n kop, maar daarna gaat het met het weer en met mij heel goed, al is 120 kilometer best wel een eind. Up 323 Down 389 meters
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.JPG "Kanaalweg Vaassen Netherlands
(Klik om te vergroten)")
.JPG "Kanaalweg Vaassen Netherlands
(Klik om te vergroten)")
.JPG "Ketelboetershoek Apeldoorn Netherlands
(Klik om te vergroten)")
